Demarrage! De tweede rit van de Ronde van Nederland (Tilburg-Huizen) is amper een kwartier oud als een onbeduidende renner er solo vandoor gaat. Wie is het? Slechts een enkeling langs de kant herkent de man in het Van Griensven-Elro shirt. Het is de 26-jarige Jos Elen. Hij trapt stevig door en rijdt in z’n eentje door Kaatsheuvel, Drunen en Gorinchem. Zijn voorspong op het peloton loopt op naar dik acht minuten. Elen begint te dromen. Straks wint hij zomaar een rit in de Ronde van Nederland. Dat zou wat zijn voor de renner die niet helemaal talentloos is, maar bij de profs nog nooit won. Laat staan zo’n prestigieuze wedstrijd. Dat zou wat zijn voor z’n kleine ploegje en dat zou ook wat zijn voor z’n vader…
Die vader draagt de naam van z’n zoon: Jos Elen sr. en Jos Elen jr. dus. Senior is eigenaar van een snackbedrijf uit het Brabantse Dongen dat kroketten, frikandellen en kipsaté fabriceert. En hij is actief als ploegleider én sponsor van kleine profploegjes. ‘Elro Snacks’ staat er steeds op de shirts, het ene jaar klein, het andere jaar in koeienletters. Dit afhankelijk van de hoeveelheid guldens die de andere sponsors binnenbrengen. In 1993, over dat jaar hebben we het, luistert de hoofdsponsor naar de naam Jack van Griensven, eigenaar van een handel in speelautomaten, biljarts en aanverwanten.
Eind jaren tachtig verruilt Elen overigens het profpeloton voor het amateurwielrennen om vanaf 1990 weer terug te keren met Elen junior als een van de neoprofs. Enkele andere gecontracteerden in die jaren zijn Peter Prijs, Pierre Raas, Alain Laeremans (België) en Tadashi Sangu (Japan). Ook bekendere renners als Corné van Rijen en Michel Zanoli zoeken, als ze elders niet meer aan de bak komen, hun heil bij de snackkoning.
We houden jaarlijks een paar wielrenners uit de ww, stelt Elen senior. En bieden hen de kans om door te breken. De ploegleider: ‘Het is toch een stuk idealisme. De hoop dat je jongens opleidt die ooit nog eens groot worden bij een grote ploeg. Als er nou eens één in de roos schiet, dan zijn we hem kwijt maar daar zijn we eigenlijk voor bezig. Om die jongens weer kwijt te raken. Mogelijk levert dat ons ook wat erkenning op.’ Want veel vertrouwen krijgt het Calimeroploegje niet, ervaart Elen. ‘Als ik op het KNWU-bureau in Woerden kom, moet ik altijd in het halletje wachten. Ik vraag me echt af of Raas en Post daar ook een nummertje moeten trekken.’
Terug naar Jos Elen junior, koploper in de Ronde van Nederland. Zijn voorsprong loopt inmiddels langzaam terug en ergens tussen Vianen en Utrecht slokt het peloton de vluchter weer op. Einde van een droom. Elen heeft er dan solo van zeventig kilometer opzitten en kan in de buik van het peloton naar de finish rijden. Hoopt hij. Jos Elen zit echter stuk en moet al snel de andere renners laten gaan. De resterende 110 kilometer van de rit rijdt hij daarom noodgedwongen ook in z’n uppie, om er aan de finish achter te komen dat hij te laat is. Drie kwartier na ritwinnaar Wilfried Nelissen bereikt hij Huizen. Buiten tijd. Elen moet naar huis.
Na 1993 is er nog één jaartje sprake van een Elro Snacks-profploeg, met slechts vier renners. Kees Hopmans, Michel Zanoli, Tadashi Sangu en vanzelfsprekend Jos Elen junior. Eind 1994 is het einde oefening voor de ploeg, hetzelfde geldt voor de profcarrière van de man die ooit stiekem dacht een rit te kunnen winnen in de Ronde van Nederland.
Bronnen: Wieler Revue, Limburgsch Dagblad, Slogblog.nl, Dewielersite.net.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Erg leuk verhaal. Leuk vooral, omdat ik deze etappe destijds samen met mijn ouders en zus heb gevolgd. Parcours afsteken tot aan de finish. Kan het me nog wel herinneren deze dag met Elen jr. Heb er volgens mij nog foto’s van ook. Mooi!
Mooi! Dank je! Ben benieuwd naar een actiefoto van Elen jr. van die dag (en van senior…).
Joske Elen! Hij had een fritestent bij ons om de hoek, op het Textielplein. Helemaal vergeten dat hij ook wielerbaronnetje was. Dank!