Wie fietst met een einddoel als Bikegear.cc The Ride in het achterhoofd, moet niet te lullig doen over een drupje water. Fietsen in de regen hoort erbij, zeker als de lente nog even op zich laat wachten. Een voorbeeld.

Rule #9 van de welbekende lijst der Velominati, zegt: “If you are riding in bad weather, it means you’re a badass. Period.” Fraaie woorden, die door mijn hoofd schieten als ik, om moeder roepend, een plas tegenkom die tot halverwege mijn voorwiel komt. Voeten en onderbenen zijn in één keer doorweekt. Plaats van handeling is het bos in Appelscha, waar ik – samen met fietsmaat Brend – een weggetje heb gevonden dat voor het laatst gebruikt moet zijn toen de dorpelingen schuilden voor een uitbraak van de builenpest.

Af en aan verhard, geen meter is zonder reliëf, de bomen en alles dat ze aan bruin (het is februari, groen is hier nog niet van toepassing) met zich meebrengen, vervaarlijk over het pad leunend. Plassen water diep genoeg om een middelgrote hond in te doen verdrinken en wij twee. Achter elkaar aanfietsend, doorweekt, maar niet koud. Mopperend, maar stiekem gelukkig.

De gemiddelde snelheid van deze rit was niet om over naar huis te schrijven. Dat komt ervan als je met je eigenwijze bakkes besluit om een oneindig pad langs het water te nemen, pál tegen een windkracht in waarvoor ze waarschuwen aan zee. De carbon wielen van de Isaac Element grijpen meer dan eens een vlaag wind, maar in tegenstelling tot het vederlichte lijf van Andy Schleck tijdens de laatste tijdrit van zijn profloopbaan, blijft het mijne rotsvast in het zadel. Ik ga niet zo hard als Andy ging, dat ook.

We zijn erop gekleed, dat scheelt. De lijfjes blijven lang droog (elk kledingstuk heeft zijn grens) en zodoende ook warm. Het vinden van Middeleeuwse weggetjes zorgt voor bewonderende kreetjes naar elkaar. “Mooi he? Heel mooi!” Het is alsof we fietsen in een Rapha-video. Het is geweldig.

Terug in de auto naar huis kan de blower niet op tegen het vocht dat van de kleren stoomt en eenmaal thuis wordt de douche begroet alsof ik hem in geen weken heb gezien. Kleren gaan direct in een delicaat wasje en eenmaal schoon, kruip ik in joggingbroek en vergezeld door een bakje thee, op de bank.

Kom maar op met de lente.

Ivo Pakvis
Twitter
Laatste berichten van Ivo Pakvis (alles zien)