Dromen zijn mooi, ze stuwen ons voort en houden de wereld gaande. Zonder dromen geen streven, zonder dromen geen mooie verhalen over de dunne scheidslijn tussen net wel en net niet, geen schitterende avonturen in oorden waar niemand je kent. Dromen van het onvoorstelbare, dat deed Juan Pablo Villegas ook. Met een nog snel dichtgeritst truitje en de armen omhoog
We reden door een maanlandschap. De overheersende kleuren waren grijs en bruin. Op sommige plekken probeerde gras te groeien, maar je kon zien dat het niet van harte ging. Hier en daar een naaldboom. We bevonden ons op zo’n 3000 meter boven de zeespiegel
Alfonso Florez Ortiz (5 november 1952 – 25 april 1992)
Op 25 april 1992, rond zeven uur ’s avonds, wil Alfonso Florez Ortiz van de supermarkt naar huis rijden als hij plotseling van links gesneden wordt door een crossmotor met twee jongens erop. Met een automatisch geweer openen ze
door: Jan Sonneveld en Martijn Sargentini
Deel 2, de belofte ingelost
Gisteren las u hier over de definitieve doorbraak van de nieuwe lichting Colombianen. In 2012 zat het er al in, zeker in de tweede seizoenshelft. De zilveren medaille van Rigoberto Uran tijdens de Olympische wegrit
door: Jan Sonneveld en Martijn Sargentini
Deel 1, ze zijn terug!
Jarenlang was het stil rond de haast mythische Colombiaanse klimmers, die in 1980 voor het eerst gezien werden in het Europese peloton. Het waren rare mannetjes, die Kevers. Ze kenden ‘onze’ manieren nog niet, kwamen met tweedehands fietsen en
In de luwte van het aankomende Tourgeweld begint deze week in Zuid-Amerika een koers die langzaam in de vergetelheid dreigt te raken. Geen UCI-kalender vermeldt de wedstrijd meer. Geldgebrek en het marketingmonster met de cynisme naam ‘Mondialisering’ drukken dit monument elk jaar verder naar de achtergrond. En toch staan er ook dit jaar weer renners vol verlangen aan de start.