Het landschap vormt het decor van wielerkoersen. Of wielrenners oog hebben voor dat landschap, weet ik niet. Wat wel zeker is: ze hebben last van het landschap of maken er gebruik van. Ze hebben de klim en de afdaling verkend, ze weten waar ze moeten opletten, waar ze van voren moeten zitten, waar het zwaar wordt, waar ze even op
Je moet genoeg fantasie hebben om de Ronde van Vlaanderen van 2011 de mooiste editie te noemen. Dat is dus de editie die Nick Nuyens won, voor de mensen die waarschijnlijk niet meer weten wat er toen gebeurde. Cancellara was de onbetwiste favoriet na de E3 prijs waar hij iedereen, en vooral Bram Tankink, de moeder reed. Maar in
Lachend komt hij over de finish van een nietszeggende criterium (of is dat een pleonasme?) in Japan. Het is de laatste wielerwedstrijd waarin Fabian Cancellara op een fiets zit. Zijn ploeggenoten eren hem en de fotografen schieten hun geheugenkaartje vol. Na jarenlang prijs na prijs binnen te halen, is het nu einde oefening voor de Beer van Bern. Hij is
Het mag eigenlijk niet. Blij zijn met leed van een ander. Toch was het niet alleen ontzetting toen Fabian Cancellara in de afgelopen Tour de France in het geel tegen het asfalt klapte. Ik gunde de Zwitser alles behalve een blessure, maar nu een naderend afscheid lonkte, was ik blij dat ik nog wat langer van hem kon genieten.
Fabian Cancellera
Drie man en een paardenkop. Of was het anderhalve man en een paardenkop? Wat de correcte zegswijze ook is, je begrijpt me wel. Er staat niet veel volk in Pollença. Hier wordt de start van de tweede rit van de Challenge Mallorca –in de (Spaanse) volksmond de Vuelta Ciclista a Mallorca– gegeven. Een uur voor de start zijn enkel de plaatselijke
Ook onder de rook van Roubaix liggen dorpjes die met trots de status van ‘Village Fleuri’ onder hun plaatsnaambord vermelden. Chéreng is er zo eentje. De bewoners van het dorp hebben hun strak gemaaide gazons omzoomd met keurig gesnoeide hagen en overal staan aardewerken potten vol lichtblauwe vergeet-me-nietjes. Op