Na enkele jaren in het amateurpeloton en verscheidene keren de Marmotte te hebben gereden was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Bikegear.cc The Ride vervulde dat verlangen. Afgelopen september reed ik eerst The Ride Ardennes. Een warmlopertje voor het grotere werk in 2018, wanneer ik me ga wagen aan The Ride. Acht dagen, acht landen en een onuitspreekbaar aantal hoogtemeters. Via deze weg hou ik jullie op de hoogte van mijn voorbereiding. De winter is in aantocht, maar dat betekent niet dat er niet gefietst kan worden.
Na een relatief rustige oktobermaand is mijn voorbereiding voor 2018 begonnen. Een jaar waarin ik the ride of my life ga rijden. Om goed aan de start te staan van mijn grootste uitdaging ooit moet ik trainen. Véél trainen. Met behulp van de trainingsschema’s van webtrainer.com kan ik mijn conditie tot in de puntjes verzorgen voor Bikegear.cc The Ride 2018.
Een goede basis is het halve werk
In de winter leg je de basis voor het gehele fietsjaar. De valkuil hierbij is dat je te veel en te hard gaat fietsen. Het is een kunst om enkel lange D1 (laagste hartslagzone) duurritten te maken. Toch is het een welbekend fenomeen bij de profs om op het trainingskamp in januari de stenen uit de straat te rijden. Om vervolgens overtraind aan het seizoen te beginnen in februari. Dat gaat mij dus niet overkomen. Na het eerste hoofdstuk uit mijn ‘The Ride’ belevenis was ik toe aan een klein beetje rust. Niet alleen om de bij te komen van het seizoen, maar ook om de batterij op te laden vanwege twee verhuizingen en een banenwissel. Gelukkig ben ik, samen met mijn vriendin, inmiddels aardig gesetteld in het centrum van Zwolle. En zo kan de weg naar The Ride 2018 worden ingezet.
De herfst is tot nu toe zoet geweest en daardoor zijn de omstandigheden voor de eerste trainingen perfect geweest, op een in het water gevallen ritje op de Veluwe na. Gelukkig biedt een goede regenjas en een spatbordje dan uitkomst. Dat is overigens nog een ander voordeel van de verhuizing. Ik heb de vlakke en ‘rechtoerechtaan’ omgeving van Groningen achter me gelaten en kan me nu uitleven op de Veluwe en de Sallandse heuvelrug. Een andere, maar zeer smakelijke koek.
Jaloerse blikken
Steeds als ik mensen vertel van mijn doel voor 2018 is de reactie enthousiast, maar ook terughoudend. ,,Serieus? 17.000 hoogtemeters en 1300 kilometer in acht dagen? Je bent gek!’’. Toch proef ik nog iets anders bij ze. Jaloezie. Zeker als ik vertel dat het parcours me van de mythische Stelvio richting de welbekende Cauberg voert. Ondanks dat The Ride pas in juni volgend jaar plaats gaat vinden voel ik nu al een gezonde spanning, die me motivatie geeft om de nodige trainingen op te gaan pakken. De komende maanden ga ik jullie verder op de hoogte houden van mijn trainingen, voorbereiding, materiaalkeuze en hoogte-en dieptepunten. Eerst ga ik eind november mijn vriendin opzoeken in Oeganda, waar ze momenteel stage loopt. Kijken of ik de trainingsachterstand beperkt kan houden.
*Tickets voor The Ride 2018 bemachtigen? Dat kan!*
Schrijf je dan in via https://www.the-ride.cc/rijder en maak er een onvergetelijke week van met jou en je vrienden. Tot 1 januari kun je gebruik maken van extra inschrijfkorting.
Lees vorige blog: The Ride: Een memorabel weekend in de ardennen
- Italvega review: Life is all about the Ride - 14/02/2019
- Italvega: Italiaanse glorie met een Nederlands tintje - 25/11/2018
- The Ride 2018: #therideofmylife deel 2 - 27/06/2018
Geef een reactie