Wouter Wippert uit het Twentse Wierden begon voor mij te leven toen hij een 21-jarige wielrenner uit de opleidingsploeg van Lotto was. Tijdens een WK voor beloften zag ik na een doorkomst een Nederlands vlaggetje in beeld, met daarachter zijn naam: Wouter Wippert. Ik was meteen verkocht. Een Donald Duck-naam met een enigszins erotische connotatie, dan heb je mij. Hij en z’n geile naam snelden uiteindelijk naar een niet onverdienstelijke zevende plaats op dat WK.

Inmiddels is Wouter Wippert al bijna 22 en is er veel met hem gebeurd. Hij won eind maart een etappe in de Tryptique des Monts et Chateaux en wist in mei een etappe in de Vuelta Ciclista a Navarra op zijn naam te zetten. In de bergen- en kastelenwedstrijd won hij de sprint van een groepje van twaalf, en in Navarra was hij zelfs de snelste in een pelotonsprint. Wouter kan sprinten. Daarom zal de ploegleiding hem volgend seizoen overhevelen naar het ProTeam van Lotto. Hij krijgt een tweejarig contract bij de formatie van Marc Sergeant.

Wippert begint lekker, met een vierde plaats in de Tour Down Under, maar daarna komt de klad er een beetje in. Pas anderhalf jaar later, in de ZLM-tour, zet hij weer een aansprekend resultaat neer: hij wordt tweede in de massasprint, achter Kenny van Hummel. Eindelijk weer een goede spint! Toch is Wippert niet tevreden. Na de finish protesteert hij heftig. Van Hummel zou van zijn lijn afgeweken zijn. ‘Hé Hummelgie, zal ik oe een lik op de bek gee’m, dat stikt in oe eig’n taa’n?!’*, voegt de Tukker het kleine Brabandertje toe, waarna hij Van Hummel daadwerkelijk met ferme kracht tegen de grond slaat.

Het is voor Wippert het begin van het einde. Na het incident wordt hij zes maanden geschorst door de UCI. Hij krijgt ook geen nieuw contract bij Lotto. Wippert benut zijn zes maanden schorsing voor een cursus anger management. Nadien biedt alleen de kleine incontinentale (nieuw ideetje van de UCI in 2015) TENA-ploeg hem een klein contractje aan. Maar presteren zit er niet in bij zijn nieuwe ploeg. De sponsor eist dat de renners met een luier in hun wielerbroek rijden in plaats van zeem. Een half jaar en zes steenpuisten verder levert Wippert zijn contract in. Gedesillusioneerd hangt hij zijn fiets aan de wilgen.

Een tijdlang legt Wippert zich uitsluitend toe op het eten van frikandellen speciaal bij cafetaria Akelei in Wierden. Z’n record staat in die tijd op 47 in één dag. Wippert spoelt de vele frikandellen weg met zijn nieuwe lievelingsdrank cognac; hij en z’n heupfles zijn onafscheidelijk. In korte tijd komt Wouter Wippert 33 kilo aan. Het leven als frikandelleneter bevalt hem.

Pas wanneer hij een poos later in Truckerscafé De Raket in De Wijk voor de zesde maal op rij het open NK frikandellen eten wint, krijgt hij tijdens de prijsuitreiking, terwijl hij de Gouden Frikandel boven zijn hoofd tilt, een openbaring: het moet anders. Hoe weet hij nog niet, maar het moet anders.

Een week na die openbaring ligt Wouter wat op de bank te klooien met z’n iPad IX als het verhaal van Robert Millar googlenderwijs op zijn pad komt. De oud-wielrenner die zich om liet bouwen tot vrouw. Wouter kijkt eens naar z’n pens en denkt: een lekker mokkel zijn, dat lijkt me ook wel wat.

Twee maanden later gaat Wouter Wippert onder het mes. De operatie mislukt. De kleine Wippert ziet er gehavend uit en zijn wens een vrouw te worden, kan voorlopig de ijskast in. Uit frustratie begint Wippert weer te fietsen. Hard te fietsen. De kilo’s vliegen eraf. Na een jaar keihard trainen is Wouter Wippert weer wielrenner: op 32-jarige leeftijd tekent hij een contract bij de sterke Duitse Gläserpfand-formatie. Alles lijkt eindelijk op z’n plaats te vallen.

Helaas is de comeback van korte duur. Wippert knalt in de eerste de beste koers keihard met z’n bakkes op een stoeprand. Hij breekt z’n kaak op drie plaatsen en z’n gebit is geruïneerd; hij moet voor altijd met een buitenboordbeugel door het leven. Een week na de wedstrijd blijkt hij ook nog eens positief te zijn bevonden op het nieuwe wondermiddel Rictoplifine. Wippert wordt levenslang geschorst en zal nooit meer koersen.

Oh ja, en in het begin van zijn carrière verschijnt er op het populaire wielerblog Het is Koers! ook nog een verhaal over hem waar achteraf geen hout van blijkt te kloppen. Na zijn carrière zegt de drievoudig wereldkampioen daar in zijn biografie het volgende over: ‘Ja, dat was zo’n grapjas die een lollig stukje wilde schrijven ten koste van mij. Nou ja, wie het laatst lacht, lacht het best.’

* Vrij naar een zin uit Herman Finkers zijn bewerking van Macbeth.

Andre van den Ende
Laatste berichten van Andre van den Ende (alles zien)