De tijd gaat snel. Kleintjes worden groot. En waar is de tijd? Clichés die iedere jarige moet uitzweten alvorens prullaria in geschenkverpakking te ontvangen. Zo ook Operacion Puerto, het acht jaar jongere broertje van de Festina-Tour (maar daarom niet minder geliefkoosd), dat deze maand zijn verjaardag viert. Niet zomaar een verjaardag, een bijzondere verjaardag. Tien jaar verblijdt ie het wielervolkje al. Tien jaar loze verdachtmakingen. Tien jaar dezelfde grappen. Tien jaar wachten op namen van tennissers en voetballers die ieder voor zichzelf al ingevuld heeft maar voor wie ook ieder een arm zou geven om deze geconfirmeerd te zien. Tien jaar een betere Valverde zonder de hulp van Fuentes dan met. Wat een kwakzalver. Het moet maar eens gezegd.
Wat valt er exact te vieren? In de laatste seconden voor de Tour van 2006 werd een half peloton de toegang ontzegd. De Guardia Civil werd schielijk getroffen door een bui van vlijt en rolde pardoes een dopingnetwerk op. Tussen haakjes: het was de Tour die Landis even lang mocht houden als de Belgen hoop op een EK-titel. Spilfiguur: Eufemiano Fuentes, een gynaecoloog die al in de jaren tachtig de atletiek, voetbal- en wielerwereld besprenkelt met hoog inventieve inzichten en ook doping. Maar dat kan niet meer dan een bijdingetje geweest zijn. Zie Valverde.
Hoe is het nu? Er wordt eens iets geroepen over motortjes. Een onschuldige renner want Brit wordt betrapt op een relatief onschuldig astmaproduct maar op de dopinglijst en een baldadige Rus met onuitspreekbare naam moet bewijzen dat er nog altijd enkelingen zijn die buiten de randjes arceren. Er heerst een onrustwekkende bloedarmoede inzake het bedenken van smoezelig bedrog in het hedendaagse wielrennen. Ik ken wel iemand die dat kan verhelpen. De Guardia Civil ’t schijnt ook. En dus moet het verleden raad brengen. Niet zo’n rariteit in het wielrennen. Achter het stuur van een ploegauto tref je weleens een dinosaurus aan. Maar hoe lang kun je zaken herkauwen? Operacion Puerto kan mij niet meer in die mate beklijven als tien jaar geleden, ik heug het me nog goed, codenamen ontcijferend als in een werk van Georges Simenon. Laten we het beste van de meest tot de verbeelding sprekende dopingzaken combineren aangevuld met wat nieuwe elementen. De droge tranen van Virenque, de codenamen van Fuentes, de complexe intriges van Armstrong, de ongeboren tweelingbroer van Tyler Hamilton, de romanplannen van Mario De Clercq, enfin inspiratie genoeg. Het zou kunnen dat Mikel Landa van geluk mag spreken in een zuiver tijdperk te fietsen, Ilnur Zakarin blij is dat er zo’n strenge dopingcontroles zijn, renners van Astana in cycli van drie weken leven met aan het eind een steeds weerkerend culminatiepunt, het is vooral dubieus stil. Weet je wat het is? Wielrennen kan wel een nieuw dopingzaakje gebruiken. Alleen al maar om een stukje geloofwaardiger te ogen dan er wordt niemand betrapt dus er is niks aan de hand.
Maar eerst feesten. Ik bedoel nog meer feesten. Ter ere van tien jaar Operacion Puerto werd Valverde al derde in de Giro, is in Madrid het antidopinglaboratorium van het WADA geschorst en worden er 36 bloedzakken vrijgegeven, en dat reeds na tien jaar. Op de gastenlijst van het verjaardagsfeest prijken een hoop genodigden. Ik heb even gekeken. Ene A.C. komt (zeer benieuwd wie dat is), een negenvoudig laureaat van Roland Garros die niet bij naam wil genoemd worden en omdat er geen duizend man in de zaal kan, wordt er strategisch tijdens de eerste ronde van het EK voetbal gevierd. De workshop hoe zelf trainingsschema’s schrijven is vanwege een opvallend karige belangstelling afgelast. Honden zijn uitzonderlijk welkom.
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020
Geef een reactie