Klimmersbenen? Check. Durven wachten? Check. Een sprintje in de benen? Check. En misschien ook nog wat geld op de bank. Check…
Het zijn de succesfactoren voor een heuvel- of bergachtig WK én van Luik-Bastenaken-Luik. Toppers in La Doyenne doen ook mee om de wereldtitel. Vaak. Moreno Argentin, Steven Rooks, Claude Criquielion, Alejandro Valverde, Paolo Bettini, om er een paar te noemen. En dan laat ik Bernard Hinault en Eddy Merckx maar even buiten beschouwing.
Sommige renners hadden een regenboogtrui moeten winnen maar deden dat niet, weer anderen grepen mis in Luik en hadden daar moeten winnen. Omdat je het ze gunt, omdat deze klassieker op hun erelijst hoort. Een Top 5, van gemiste zeges in Luik-Bastenaken-Luik.
5. Vicenzo Nibali.
De Tourwinnaar liet in de afgelopen Gold Race zien goed te zijn maar de Italiaan mist de luxe om te kunnen wachten op een sprint in een klein groepje. Wachten doet hij in 2012 dan ook niet. Het lijkt een solozege te worden maar Nibali stort ineens helemaal in. Hij wordt ingehaald door Maxim Iglinski die nog wat over heeft.
4. Aleksandre Kolobnev.
Ook Alexandre Vinokoerov, nog zo’n strijkijzer in de sprint, heeft nog wat over: heel veel roebels die hij digitaal omwisselt voor euro’s (150.000 euro om precies te zijn) en aan voornaamgenoot Aleksandre Kolobnev overmaakt. De twee strijden in 2010 in Luik om de overwinning maar helemaal sportief gaat dat dus niet. Vino koopt de koers, Kolobnev moet ineens lossen. De zaak komt aan het licht maar Vino ontkent. ‘Het gaat hier om een privézaak, die niets met mijn overwinning in Luik-Bastenaken-Luik te maken heeft. Ik leen wel vaker geld uit. Het is gewoon een verhaal om mijn reputatie te bezoedelen.’
3. Fons de Wolf.
De opvolger van Merckx, geen renner zit mooier op z’n fiets en hij won al Milaan-San Remo en Lombardije; de Vlamingen zijn lyrisch over Fons de Wolf en vinden dat ook Luik op z’n erelijst hoort. Dat vindt hij zelf ook, en hij wil het maar al te graag. In 1982 lijkt het te gebeuren. Op Les Forges neemt hij het initiatief en krijgt drie man mee. Het groepje van vier gaat erom sprinten: Criquielion gaat te vroeg, De Wolf niet – zo lijkt het – maar hij heeft buiten de Italiaan Silvano Contini gerekend. Tweede plek voor De Wolf dus.
2. Michael Boogerd.
Achtmaal een Top 10-notering, twee keer tweede, twee keer derde. Dan verdien je het toch om minstens eenmaal te winnen? Of koerst Boogie te aanvallend? Mist hij ploegleider Raas die hem vloekend verbiedt ook maar één meter aan kop te komen? Gaat hij de sprint altijd te vroeg aan? Of mist hij de handelsgeest van Vino? Wat hij in elk geval niet heeft is een sprint waarmee hij jongens als Rebellin en Valverde de baas kan zijn. Valt Joaquim Rodriguez in die categorie? Niet helemaal, en dus is er in 2006 weer een kans voor Boogerd als hij met de Spanjaard ontsnapt, 30 kilometer voor de finish. Maar ja, ook die aanval redt het niet, Boogerd wordt vijfde.
1. Claude Criquielion.
Dé Waal bij uitstek, en de renner die gemaakt is voor deze wedstrijd. Toch wint Claude Criquielion, die er een paar dichtbij zit, Luik nooit. In 1987 gaat de zege wel op een heel lullige manier naar een ander. Met Stephen Roche gaat hij uitmaken wie wint maar de twee spelen poker en willen voor de ander de sprint niet aantrekken. Ze staan bijna stil, en worden achterhaald door iemand die wel sprinten kan: Moreno Argentin. Misschien heeft Criquielion met zijn pokerspel achteraf wel gelijk want hij wordt derde, achter Roche.
Met dank aan enkele twitteraars voor suggesties!
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie