“En de Belgische nieuweling Hendrik van Dyck? Hij won de Zesbergenprijs van Harelbeke en Hasselt-Spa-Hasselt. ‘De wielerkenners hebben hooggespannen verwachtingen’, schrijft de presentatiefolder.”
De folder is uit 1995, Bart Jungmann krijgt hem in januari van dat jaar in zijn handen gedrukt als hij namens de Volkskrant TVM’s ploegpresentatie bijwoont. In zijn artikel laat hij ‘Neerlands hoop in bange dagen’ Maarten den Bakker aan het woord en ondertussen mag de lezer meegenieten van al het bijzonders dat de TVM’ers hem deze middag voorschotelen. Zo is daar Vlaming Hendrik van Dyck.
“Van Dyck ontpopt zich als een imitatie van Urbanus. Hij neemt zonder enige schroom de microfoon van de spreekstalmeester over en begint aan een mop van tien minuten zonder pointe. Na een minuut of zeven komt Van Dyck aan bij het moment waarop zijn hoofdpersoon geslachtsverkeer op een wc heeft. Van Dyck maakt op het podium een pompende beweging met zijn onderlijf, waarbij we ons de partner voorover gebogen moeten voorstellen, zo ongeveer met haar hoofd in de pot. Almelo kijkt er nogal van op.”
Almelo dus. De ploegpresentatie vindt daar plaats in Preston Palace, een van de speeltjes van ondernemer Hennie van der Most die een ziekenhuis omtoverde in een hotel + uitgaanscentrum. Voor de deur staat – in elk geval op de dag van de ploegpresentatie – een oldtimer met daarop het afgebeelde paard. En ja, daar moet grappenmaker Van Dyck natuurlijk even op, samen met de andere drie TVM-Belgen. Van voor naar achter gaat het om Hendrik Redant, Hendrik van Dyck, Peter van Petegem en Jim van de Laer.
Binnen in het voormalige ziekenhuis is er die middag een hoofdrol voor ploegleider Cees Priem…
“Er staat een kapstok op het podium in Almelo. Het zaallicht gaat uit, het James Bond-thema wordt gespeeld, er knettert vuurwerk en een volgspot richt zich op de nok. Kijk, daar komt een man in een bakje naar beneden gezakt. Hij hangt zijn beige regenjas en louche gleufhoed aan de kapstok. James Bond blijkt een ploegleider.
‘Cees hoe is het’, vraagt de spreekstalmeester. ‘Prima’, antwoordt Priem alsof hij gewoon door de deur is binnengekomen. Cees Priem legt vervolgens uit waarom het prima gaat. Hij vindt dat zijn ploeg een mooi seizoen achter zich heeft liggen. Niet omdat Gert-Jan Theunisse en Steven Rooks hem zo lelijk in de steek lieten tijdens de Tour. Niet omdat hij samen met Rob Harmeling uit de Tour werd verbannen wegens een illegaal sleepje. En ook niet omdat subsponsor Bison er onverwacht mee is opgehouden. Over dat alles rept Priem niet.”
Nee, de ploegleider heeft het over de overwinningen van het voorbije jaar, waaronder de nationale titel voor Steven Rooks. En nieuwe successen liggen in het verschiet, denkt Priem die veel verwacht van jonge talenten als Bo Hamburger, Jeroen Blijlevens, Maarten den Bakker en natuurlijk Hendrik van Dyck.
Een jaar later kan Priem vooral vanwege Blijlevens terugkijken op een goed seizoen. ‘Jerommeke’ wint een Tourrit en later in het jaar ook nog een etappe in de Vuelta. Jesper Skibby voegt daar nog een Vueltarit aan toe en Jelle Nijdam is de sterkste in Dwars door Vlaanderen.
En Hendrik van Dyck? Die wint ritjes in de Niederoesterreich Rundfahrt en de Hofbrau Cup. De hooggespannen verwachtingen lost hij ook de jaren erna niet echt in, ondanks winst in de E3-prijs Harelbeke van 1997. Nokere Koerse schrijft hij driemaal op zijn naam, en hij houdt er zijn vriendin aan over, de rondemiss van deze wedstrijd.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie