Een paar jaar geleden schreef Bert Wagendorp het boek Ventoux over een groepje vrienden dat als jongens de Mont Ventoux op fietst en dat later als mannen nog een keer doet. Zo’n zelfde groepje jongens fietst volgende zomer de pas opengestelde VAM-berg in Wijster op.

Ze huren een huisje in Drijber, eten de avond voor de tocht spaghetti met karbonades en pindasaus zoals alleen jongens dat kunnen, drinken daarna net teveel witbier voor wat ze aan geheimen aan elkaar kwijt willen, zwemmen ’s nacht naakt in het kanaal en staan na een paar uur REM-slaap met hun racefiets, nog een tandje hechtere vriendschap en randje kater aan de voet van de VAM-berg.

Het wordt die dag een strakblauwe 27 graden, de oostenwind heeft hier geen bijnamen. Mueslirepen, bananen en paracetamol met cola gaan rond, een voorbijganger maakt een foto van hen samen, iedereen geeft elkaar een boks en daar gaan ze. Eerst slingerend, zoekend naar ritme en ze kiezen uiteindelijk tussen de cadans van Bohemian Like You van The Dandy Warhols en Song 2 van Blur. Zo lang mogelijk zitten ze in het zadel, op een kwart van de VAM-berg staan ze allemaal op de trappers en halverwege zitten ze met een bloedsmaak van de ademschuld kapot.

Er wordt gekotst, aangemoedigd en gevloekt maar ze zitten wel mooi samen kapot en geven nooit op want op de top wordt de rest van hun leven bepaald – degene die lopend of helemaal niet boven komt, is voor eeuwig de lul en betaalt de rondjes. Ze fietsen door de pijn en nog veel meer grenzen heen en komen juichend boven, hun juichen gaat daar over in high fives die op hun beurt overgaan in een groepshug. ‘Sterk spul hè, die Fishermans Friend,’ zeggen ze tegen elkaar en iemand heeft ineens een fles champagne. Ieder jaar gaan ze terug naar de top, naar het gevoel dat ze samen man werden, en dalen daarna met Blur naar Wijster af voor een uitsmijter op het terras van café Pot.

Tussendoor zijn er de carrières, de vrouwen, de hypotheken, de kinderen, de affaires, de geheimen bij terugkerend witbier, de dood en het leven. Verder is het wachten totdat een schrijver hun verhaal oppikt. De Mont Ventoux is dan allang vergeten, alle wielervriendengroepjes, ook vanuit Frankrijk, doen vanaf nu de VAM-berg. De titel van het boek ligt voor de hand.

Tieme Woldman
Laatste berichten van Tieme Woldman (alles zien)