Tristan Hoffman (© Olympia)

© Olympia

Tristan Hoffman (1 januari 1970)

Voor de duidelijkheid, dit stukje gaat niet over de man die op de foto zijn handen in de lucht steekt, het gaat over de man in in het CSC-shirt die tweede werd: Tristan Hoffman.

In Parijs-Roubaix van 2004 zat hij in de kopgroep, samen met Fabian Cancellara (die werd toen nog gewoon vierde), de sterke Brit Roger Hammond (derde) en de winnaar uit Zweden: Magnus Bäckstedt. Na uren loodzware koers reden deze vier de baan in Roubaix op en eigenlijk wist ik al: dit gaat Tristan niet redden, en toch hoopte ik dat er een wonder zou gebeuren. Maar nee, hij werd tweede.

Hoffman is van mijn generatie, geboren in 1970. Ook is hij een renner van mijn lengte (1.86) en gewicht (80 kilo). Dat schept een band. Ik heb nooit gefietst, maar door renners als Hoffman wist ik van welke koersen ik kon dromen: de relatief vlakke, zware eendagswedstrijden.

In 1992 werd hij Nederlands kampioen. Jan Janssen sprak na dat NK de inmiddels gevleugelde woorden: ‘Wie is er nou kampioen geworden? Ene Triestman Hoffman.’ Die verspreking sloot zijn hele carrière aan bij de renner Hoffman. Hij won niet veel, maar reed altijd sterk.

Inmiddels is Hoffman ploegleider, maar heeft een eigen site: http://www.tristanhoffman.nl/. Zodat wij hem niet vergeten, en misschien ook wel om ervoor te zorgen dat hij zichzelf niet vergeet, want grote renners die weinig winnen hebben de neiging zichzelf in hun herinneringen kleiner en kleiner en kleiner te maken, en soms zelfs tot ze er niet meer zijn.

Dit is schitterend:

Jan van Mersbergen
Laatste berichten van Jan van Mersbergen (alles zien)