Jurgen Van  De Walle zit thuis. ’s Ochtends rijdt hij een trainingsritje en ’s middags gaat de TV aan: Tour de France. Buiten regent het. Soms stuurt hij een SMS-je, naar Philippe Gilbert, André Greipel, of Jelle Vanendert.

“Hij is geen winnaarstype, maar komt als knecht zowel in het eendaagse werk als in het rondewerk goed voor de dag.” Zo luidt de eerste zin van zijn Wikipedia-pagina. Jurgen Van De Walle was in 1995 Belgisch kampioen bij de junioren. Vier jaar later werd hij prof en sindsdien boekte hij drie zeges: een etappe in het Circuito Montañés en twee maal Halle-Ingooigem.

Jurgen gaat niet naar de koers om te winnen. Hij rijdt in dienst van anderen. Soms, als er bergen zijn, gaat zijn hart sneller kloppen. Dan mag hij meespringen in een kopgroep, dan droomt hij de hele dag van de bloemen en de rondemis, zoals vorig jaar in de Koninginnerit van de Tour. Maar Jurgen is geen winnaarstype, het podium blijft ver weg. Als Jurgen champagne drinkt, is het omdat een ploeggenoot heeft gewonnen. Dan krijgt hij een schouderklopje en zijn aandeel in het prijzengeld.

Dit jaar zwaaide Jurgen op 2 juli in de Vendée naar het publiek. Hij startte in de Tour om Philippe Gilbert, Jurgen VandenBroeck en André Greipel bij te staan. Maar in de eerste etappe ging hij hard onderuit. Hij wees zijn collega’s op een drempel die niet door de organisatie was gemarkeerd en werd zelf slachtoffer. Gilbert won en Jurgen kwam ruim negen minuten later over de streep. Drie dagen later moest hij als eerste van de 198 gestarte renners opgeven.

De koers ging voort en Lotto vierde successen. Na Gilbert wonnen ook Greipel en Vanendert een etappe. In het hotel van Omega Pharma – Lotto werd champagne gedronken en de fles ging leeg, ook zonder Jurgen Van De Walle.

Leo Aquina
Laatste berichten van Leo Aquina (alles zien)