Wim van Huffel (25 mei 1979)

Wim van Huffel

Wim van Huffel

Klimmers worden overal geboren. In Lagos, in Sjanghai, in het noorden van Noorwegen of in Wanneperveen. Puur talent wordt nog altijd democratisch over de wereld verspreid. Wat er vervolgens mee gedaan wordt, verschilt. Wie een geboren klimmer is en opgroeit in New York City, wordt een fietskoerier met extra fooien. Geboren klimmers zonder geld voor een fiets hebben een kleinere kans om ooit de Tour de France te winnen.

Wim van Huffel werd geboren in Oudenaarde, daar waar het Centrum Ronde van Vlaanderen gevestigd is. Hij groeide op in het epicentrum van de Vlaamse kasseienvreterij, waar alles vlak is en de wegen bestaan uit schots en scheef gelegde keien. Daar waar de sterren onder het slijk zitten. Wielrenners in Oudenaarde zijn beren, geen vlinders.

Maar Wim van Huffel was geen kasseienvreter, geen costeau, geen Flandrien. Zijn tengere lijf verdraagt het gedokker over de keien niet, zijn lichaam is gebouwd om de zwaartekracht te tarten op de flanken van de Alpen en de Pyreneeën.

Zijn prestaties in de opleidingsploeg van Vlaanderen 2002 waren desalniettemin hoopgevend. Zodra het bergop ging, steeg Van Huffels marktwaarde.

Klimmers worden overal geboren.

In 2005 kreeg Wim van Huffel een contract bij Lotto. In zijn eerste jaar mocht hij deelnemen aan de Ronde van Italië, een schitterende wedstrijd die in de slagschaduw van de Tour nog altijd niet voor vol wordt aangezien. Op het laatste moment bijeengeraapte groepjes West-Europeanen proberen er te wedijveren met op alle fronten perfect geprepareerde Italianen. Een ongelijke strijd.

Toch werd Wim van Huffel elfde in zijn eerste Giro. Een ongelooflijke prestatie. In het skidorp Sestriere kwam hij als vijfde over de streep, in de koninginnerit naar Limone del Piemonte zelfs als vierde. Belgische televisiecommentatoren riepen de tijden van Lucien van Impe en Johan de Muynck in herinnering.

Elfde, dat schiep verwachtingen. Iedereen kende Wim van Huffel uit Oudenaarde.

Een jaar later: zeventiende. Niet slecht, ook niet echt goed.

Dat was niet geheel volgens de verwachtingen, en al helemaal niet conform het op basis van die verwachtingen opgekrikte salaris. Daarvoor hadden ze bij Lotto niet zo diep in de buidel getast, om zeventiende te worden in een ronde die eigenlijk helemaal niet zoveel aanzien had.

Het moest beter, maar het werd niet beter. De Giro van 2005 bleek een begenadigde maand in het leven van een jongen uit Oudenaarde, niet de aangekondigde geboorte van een nieuwe Van Impe.

Het verhoogde salaris bleek door Lotto in een bodemloze put te zijn geworpen. Van Huffels contract werd niet verlengd. Er was kritiek, van ploegleider Alan Peiper bijvoorbeeld. Wim van Huffel drinkt teveel, vindt hij. Wim: ´We zijn Belgen. Eén pint is geen vergif.´

Het kwam niet meer goed tussen Lotto en Van Huffel. Met Van Huffel kwam het zelfs überhaupt niet meer goed.

Wie de rest van de loopbaan van Wim van Huffel bestudeert, krijgt een indruk van de schimmige onderkant van het profwielrennen.

Een contract bij Tel Teck- H2O uit Luxemburg? Een ploeg die niet aan de UCI-reglementen voldeed. Er was nog geen ploeg, er was geen geld, er was alleen een waardeloos contract met een voormalige nummer elf uit de Giro.

Een verbintenis bij het Poolse Crota-Turbo’s? Er bleek helemaal geen ploeg te zijn die zo heette.

Begin 2009 volgde er toch nog een verbintenis bij Revor-Jartazi. Niet eens een echt contract, daar had de ploeg geen geld voor. ´In Dwars door Vlaanderen wil ik er staan,´ zei Wim hoopvol.

Dwars door Vlaanderen… Een geboren klimmer fietst nog liever helemaal niet. Maar hij moest wel, wie bij Revor-Jartazi rijdt, heeft de grote rondes niet voor het uitkiezen.

Winnen doet hij niet, opvallen ook niet. Om eerlijk te zijn: hij doet er bitter weinig. Nauwelijks een week na zijn komst bij Revor-Jartazi bleek er toch nog een contract voor hem te zijn, bij een door de Oostenrijkse provincie Vorarlberg gesponsord wielerteam.

Het werd geen succes. Natuurlijk werd het geen succes.

En weer een jaar later, bij het ambitieuze Worldofbike, een Griekse continentale ploeg, evenmin. Griekse wielerploegen breken over het algemeen weinig potten in de Giro.

Over een contract in 2011 is niets bekend.

Geboren klimmers blijken buiten de koers ook voortreffelijk te kunnen dalen.

Frank Heinen