Een hele Tour lang krijgt u een column van onder de Moerdijk. Maar omdat Belgen in het algemeen, en de gastbloggers van extrasport.be in het bijzonder, héél erg lui zijn, wisselen Frederik De Brant en Matthias Vangenechten elkaar af voor een dagelijkse ‘Blik van de Belgen’.

De blik van de BelgenElk jaar in juli maken de mensen die de royalties op de muziek van Dalida beheren kleine vreugdesprongetjes. En ook de Franse wijnboeren langs het parcours van de Tour wrijven zich stevig in de handen door de nakende meerverkoop. Zij weten immers: Mart Smeets  en zijn avondetappe komen eraan.

En ook voor de wielerliefhebber is het drie weken lang smullen natuurlijk, met televisie van de bovenste televisieplank. Vive le Vélo is niet meer dan een opwarmertje voor De Avondetappe. Karl Vannieuwkerke kent zijn beperkingen en is al lang blij dat hij in het voorprogramma van zo’n topper mag spelen. Want elke avond omstreeks de klok van elven blaast De Mart een portie gezelligheid de huiskamer binnen, en pakt hij ons in met zijn encyclopedische kennis van de wielersport. En wij laten ons gewillig inpakken. Mart praat, wij luisteren.

Er zijn mensen die hem een arrogante zeikbal vinden, De Mart. Die mensen gaan er prat op dat Smeets niet te betrappen valt op enige vorm van bescheidenheid. Die mensen zullen aanhalen dat wanneer Smeets een goed bruggetje heeft geïmproviseerd, hij dat ook gewoon zegt. Om alle twijfel bij de kijker weg te nemen. “He, wat een goed bruggetje.” Ze gruwen elke keer Smeets struikelt over zijn autocueloze bindteksten. Hij is volgens hen de enige presentator ter wereld die live op televisie een beroerte zou kunnen krijgen zonder dat iemand het opmerkt.  Ze hebben een hekel aan de met rode wijn doordrenkte woorden die hij uitkraamt, niet gehinderd door enige vorm van expertise.

Wij niet hoor. In tegendeel, wij vinden de Mart net een -mogen we dat zeggen? ja dat mogen we zeggen- heel aimabel man. En pragmatisch ingesteld. Op de Olympische Spelen van 1980 in Lake Placid bijvoorbeeld, deelde Mart stiekem een kamer met schaatsster Ria Visser. Dat spaarde een kamer uit voor de NOS en betekende dus optimaal gebruik van belastinggeld. Zouden meer mensen moeten doen.

Maar dat is klein bier in vergelijking met de sociale bewogenheid van Mart. Ondanks het feit dat zijn vaste stylist te kampen heeft met een visuele handicap, mag ie gewoon in dienst blijven. Je hebt een peperkoeken hart of je hebt het niet. En zelfs daar eindigt onze lofzang niet. Want speelsheid is ook een deugd die we de sportcoryfee kunnen toedichten. Smeets smokkelt immers in elk etappeverslag enkele foutjes. “Daar! Daar gaat die gekke Est Rein Tamaré.” En dan roepen wij voor de buis met z’n allen in koor: “Neen Mart, Taaramäe!”. Dat weet Mart natuurlijk ook wel, maar hij zegt het voor de gein toch fout. Om ons te testen. Kijken of we nog wakker zijn. Ouwe malle gekke Mart.

Het stelt ons dan ook tot grote droefenis dat Mart gedwongen met pensioen moet. Hoe moet het nu verder vanaf volgend jaar? Is er iemand van Dietsen bloed die dit monument kan vervangen? Het antwoord is neen. Het wordt huilen met de pet op. Maar die pet nemen we wel zeer diep af voor de legendarische carrière van De Mart. Buenas noches mi amor. Senk you, senk you, senk you!

Frederik De Brant

Frederik De Brant en Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Frederik De Brant en Matthias Vangenechten (alles zien)