Een benevelde seingever vliegt uit tegen twee dames terwijl even verderop twee mannelijke toeschouwers haast op de vuist gaan omdat de ene tegen de andere aanduwt. De zenuwen staan strak gespannen. Kalende mannen met een bierbuikje, al dan niet sandalen met witte sokken dragende, worden weer dat 11-jarige jongetje. En moeders schreeuwen hun stem schor voor ze weten niet wie.

Ik sta in Boechout waar ik al mijn hele leven woon. Over enkele minuten passeert behalve na de reclamekaravaan en een stoet wagens en motoren nu ook het peloton. Er is niet alleen de doortocht van de Tour, na een voorprogramma van twee dagen in Utrecht en omstreken vindt de officiële start van de derde etappe er ook plaats.

De logica zelve. Boechout is voor het tweede jaar op rij verkozen als beste fietsgemeente in Vlaanderen in de categorie tot 20.000 inwoners. Vrij vertaald voor de Nederlandse lezer: er liggen in Boechout enkele honderden meters fietspad zonder kraters van meteorietinslagen, losliggende tegels uit de tijd dat Napoleon nog geboren moest worden en zelfs de inhoud van omgekieperde glascontainers ligt doorgaans elders. En er staan door de band genomen ook geen lantaarnpalen midden op het fietspad evenals andere hindernissen zoals bloembakken, bloembakken met daarin een lantaarnpaal en andere metalen constructies.

In Vlaanderen is dat al een hele prestatie, om niet te zeggen ongezien. Boechout wordt nbso online casino reviews niet voor niets (vanaf nu door mij) het Utrecht (zevenletterig woord voor openluchtfietsenstalling) van de Zuidrand van Antwerpen genoemd. In dat Antwerpen was de officieuze start. Een moment voor tal van hoogwaardigheidsbekleders om zich te laten opmerken en hun liefde voor de fiets te verklaren. Lexicale toelichting: een fiets in het Antwerpse straatbeeld is een omfloerste omschrijving voor GAS-boete. Want Antwerpen is behalve de stad met meer mobiliteitsproblemen dan inwoners, ook de stad waar een fietser zich na enkele pedaalslagen als een uit de plaatselijke zoo ontsnapte sabeltandtijger voelt, uitgestorven.

De Vlaming mag dan wel wielergek zijn, zolang deze twee op drie verplaatsingen tussen 1 en 3 kilometer per auto verricht, een bedrijfswagen een fundamenteler recht vindt dan eten en drinken, zich nog eerder al nordic walkend op fluogroene crocs naar zijn werk verplaatst dan per fiets, in zijn wagen fietsers als even hinderlijke obstakels beschouwt als verkeersdrempels op autosnelwegen alsmede fietsers verwart met lepralijders en niet bij machte is te beseffen dat fietsers ook af en toe voorrang van rechts hebben, is Vlaanderen wel de laatste plaats op deze aardbol die een Grand Départ verdient.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)