Beste nachtkijkers,

Oprah & LanceIk wens elke lezer vannacht sterkte, plezier, verbazing of datgene wat u ervan verwacht. Lance gaat in op de vragen van een cadeauverstrekkende selfmade American woman. Ik kijk niet. Waarom? Daarom. De reden? Doet die er toe dan? Nee. U kijkt vanavond naar Lance. Het medicijn dat hem steunde tijdens zijn genezing van die sluipmoordenaar, die zich vaak aankondigt als een beetje aanhoudende pijn, dat medicijn daar ga je ook sterker van koersen. En niet zo’n klein beetje, tien procent verbetering zonder verandering van leefstijl. Zult u dat horen? Waarschijnlijk niet. Het zal wel zoiets zijn als ‘performance enhancing products’.

Ik kijk niet. Wat verwacht u te gaan zien? Het waarom? Kom ik zo op terug. Een bevestiging van uw vermoedens? Begrijpelijk, de mensheid, en zeker wielerliefhebbers, is altijd op zoek naar bevestiging. Kijk naar een massasprint die met een koppel tot aan de meet gaat. In gezelschap van huisgenoten of tussen liefhebbers in de kroeg scandeer je al snel jouw keuze als winnaar. Vervolgens wacht je op de uitslag. Dat moment, die spanning en dat doel; gelijk hebben over de uitslag, fijn weergegeven in uw triomfblik met een zelfverzekerde ik-zag-het-grimas. Of het nu op de gok gebeurde of niet, bijzaak! De bevestiging dat je het zag, euforie. Het kan u zo maar een pint opleveren, wielerkenner.

Het waarom? Eenvoudig. Nee dat is het niet. Wat u voelt tussen scanderen, uitslag en opvolgende triomf bij bevestiging, daar proeft u een klein beetje wat topsport met een lichaam doet. Dat gevoel is volmaakt, je wint! En dat rare stofje hebben topsporters nodig. Dat wat u achteloos voorspelt in de laatste kilometer of op de meet, daarvoor slepen renners zich van training naar training. Ongeacht de trainers en begeleiders die fijntjes opmerken, ook simpelweg indoctrineren gebeurt, dat het toch even een tree hoger moet of een tandje harder kan. Toppers pikken dat, vragen er zelfs naar en concentreren zich op aanwijzingen of de volgende opdracht. Want dat gevoel dat u misschien nu een klein beetje herkent, daar leven zij voor. Gekmakend, maar zo vernietigend lekker. Dat beheerst het ritme van slapen, eten en trainen. Blijf er af, kom er niet aan. Want alles, maar dan ook alles, zullen ze doen om het terug te winnen. Er is geïnvesteerd, tot op het maniakale af, in trainen, routes, als-dan-scenario’s, rust, krachtblokken, materiaal en ja, ook in herstel en voeding. En juist dat maakt het buitengewone zo makkelijk…

Ja, ik genoot van het verhaal van Bert Wagendorp, dat de boel flessen al eeuwenoud is. Dat de heroïek daarbij in stand blijft. Toch zoekt hij ook de bevestiging, want dat geeft het moment. Ja ook Thijs begrijp ik, kwalijk dat doping business is geworden. Maar Thijs begrijpt zelf waarschijnlijk wel dat je enkel zeven tourzeges pakt op het moment dat je het een beetje professioneel aanpakt. Lance pakte zeven keer dat hoogste podium en genoot van de adrenaline. Sterker nog, de UCI ging mee, zocht de zakelijke winst en daarbij hetzelfde wat topsporters gelukkig maakt. Commercieel gezien was Amerika interessant. En laat Lance in die tijd nu naadloos in de American dream passen. Na die verovering en een sabbatical-Lance wonnen er wat Europeanen om het wielrennen weer naar het oude continent te brengen. Dat het allemaal Spanjaarden waren leg ik even opzij. En op eigen titel breng ik u de gedachte dat in de laatste twee jaar de sportlanden Australië en Groot-Brittannië werden aangeboord. En de UCI pakte het Lance-momentem perfect op. Professioneel en vol heroïek. Business? Ja, keihard.

En u? Wij hebben Armstrong gesnoven. Natuurlijk was het even wennen, maffe Texaan met bravoure en een uitgekiende ploeg. Maar al snel verwerden wij tot Padrnos en Ekimov; onvoorwaardelijke steun. Bij elke volgende Tourzege wonnen we samen met hem. Het einde was nog niet in zicht, dit is de beste ooit! De UCI greep zelfs nog naar het comeback-kidscenario. Vanaf toen begonnen de haarscheurtjes te komen.

Dat alles leidde ons naar de allerbeste wielerwinter ooit. Ik wens eenieder een fijne nacht toe. Kijk, luister en verbaas u. Maar bovenal bevestig uzelf, want dat geeft dat gevoel. Ikzelf zal heerlijk slapen, ik start fris aan het nieuwe seizoen. Tour Down Under, het is koers!

Tom de Zeeuw
Laatste berichten van Tom de Zeeuw (alles zien)