Ik ben verrast. Waar Nederlandse dagbladen nogal karig zijn in hun verslaggeving, lees ik in het blad Wielersport zowaar een behoorlijk uitgebreid verslag van de Ronde van Spanje van 1977.
Eén voor één worden de ritten besproken, wat een nogal eentonig beeld oplevert want rit na rit levert een overwinning op voor Freddy Maertens. Dat de Belg een sprinter is en het goed doet in klassiekers is bekend, maar in deze Vuelta doet hij ook met de besten mee als het een beetje omhoog gaat.
Oké, ik heb me niet in verdiept in de zwaarte van de cols maar ‘sprinter’ Maertens wint de proloog en staat daarna de leiderstrui niet meer af en wordt rondewinnaar. In eindetappeplaats Mirande de Ebro ontvangt hij de leiderstrui die om een mij onduidelijke reden dat jaar de kleur oranje heeft. De jaren ervoor en erna is ie geel…
Op papier is vooral het aantal ritzeges van Maertens dat jaar nogal absurd. Van de 21 ritten wint hij er 13. Dertien! Een overmachtsronde dus van de regerend wereldkampioen die –schrijft Wielersport – na zijn achtste zege door zijn vrouw wordt gebeld.
Mevrouw Maertens vertelt hem ‘dat diverse Belgische bladen de Vuelta als een zwak gedoe hadden bestempeld’. ‘Freddy ontplofte bijna’, vervolgt Wielersport. ‘Hij gaf toe dat echte rappen ontbraken, hieraan toevoegend dat in de Ronde van Spanje zeker zo hard werd gefietst als in de Tour en de Giro.’
En verder: ‘Van een wandeling was zijns inziens nog geen moment sprake geweest en hij stipte de zojuist beëindigde etappe aan: drie cols, een moyenne van ruim 39 km en een voorsprong van 20 minuten op het tijdschema.’ Wat mevrouw Maertens en de Belgische media van het verweer van Freddy vinden, vertelt het verhaal niet…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie