wkvoetbalDe enige vraag die er op een WK voetbal (voor de onwetende fijnproever: dat is een voetbaltoernooi dat eens om de vier jaar wordt georganiseerd om er ons aan te doen herinneren dat de Tour de France best nog meevalt qua commercieel gedrocht) toe doet is wat de uitkomst zou zijn indien het hier een WK wielrennen betreft. Al de rest is niet meer dan wat onnozel gerommel in de marge. Een dolende enkeling die in het voetbal zelf vermaak ziet. Maar over meer dan een paar vakidioten gaat het hier niet. Laten we dus snel tot de essentie komen. Dat er op zo’n WK voetbal gevoetbald wordt en niet gefietst, berust natuurlijk op een pijnlijke vergissing. Dat voelt u ook aan. Omdat wij dit niet zomaar kunnen laten gebeuren, volgt hierna een reconstructie van hoe zo’n WK er idealiter in een normale wereld zou uitzien.

Groepsfase

Om te beginnen is er de groepsfase. Een obligaat deel van het toernooi waarin landen voor de 1/8ste finales uit koers worden genomen, omdat ze anders toch gedubbeld zouden worden. Het vele grut dat in deze fase van het toernooi nog mag figureren, vormt de ideale opwarming voor de grote wielernaties. Zo zal Robert Kiserlovski Kroatië op groepswinst doen afstevenen in groep A. Om de tweede plaats wordt het een bikkelharde strijd tussen Brazilië en Mexico. Dat laatste land zal onder leiding van bondscoach Raul Alcala en zonder wielercoryfee Julio Alberto Pérez Cuapio het ferm lastig krijgen om het Brazilië van aanvoerder Murilo Fischer uit de volgende ronde te houden.

Nee, geef ons dan maar groep B, de groep des doods met Spanje, Nederland en Australië. Van Chili wordt verwacht dat ze niet in de weg zullen rijden. Spanje moet rekenen op haar springveren en explosieve types. Al is het maar de vraag of Alejandro Valverde zijn gelegenheidsteamgenoot Joaquim Rodriguez een doelpunt zou gunnen en vice versa. Van deze rivaliteit dient een hecht blok als Nederland optimaal te profiteren. Zij zijn in de breedte het sterkste, maar missen een echte afwerker op het hoogste niveau. Zonder Wouter Wippert te willen beledigen natuurlijk. De derde hond in het spel is het niet te onderschatten en vaak over het hoofd geziene Australië. Al hun renners zitten bij topteams als BMC, Orica-GreenEdge, Tinkoff-Saxo, Team Sky of Garmin. Met een killer als Simon Gerrans in de rangen zullen de achterhoedes van Nederland en Spanje op hun hoede moeten zijn.

In groep C speelt Colombia. De ploeg in vorm. Met diepe spitsen Quintana en Uran zal het een gemakkelijk karwei worden om het Japan van Yukiya Arashiro en het Griekenland van Ioannis Tamouridis van groepswinst te houden. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn bij de Colombianen. Hun supersub Betancur is hoogst onzeker. In de match tussen Parijs en Nice was hij nog ongenaakbaar en zette hij het hele spelgebeuren naar zijn hand. Maar zijn vorm blijkt even grillig te zijn als het Belgische zomerweer. En ook omtrent Sergio Luis Henao Montoya zijn er nog kopzorgen, hij dient ervoor te zorgen dat zijn bloedwaarden niet te hard fluctueren. In groep D wordt het uitkijken naar de clash tussen Italië en Engeland in een niet alledaagse setting. Nibali en Froome zullen in Manaus, midden in het Amazoneregenwoud, elkaar de degens kruisen. Arme Andrey Amador, van wie verwacht wordt dat hij Costa Rica voorbij deze twee mogendheden naar de volgende ronde zal loodsen.

In groep E zit Frankrijk, een team over wie bijzonder weinig gesproken wordt als het over WK-winst gaat. De Fransen hebben de kaart van de jeugd getrokken. Er is definitief gebroken met oude vedetten als Virenque, Brochard, Moreau en Goubert. Nieuwe sterren als Bardet, Démare, Vichot en Pinot zijn in de plaats opgestaan. Alleen Zwitserland kan Frankrijk van groepswinst houden. De Franse bondscoach heeft alvast aangekondigd driedubbele mandekking op Fabian Cancellara te zullen toepassen. In groep F lijkt Iran met komeet Mirsamad Poorseyedigolakhour op groepswinst af te stevenen. Zijn klasseflitsen zullen de aanwezigheid van Richeze en Sepulveda bij de Argentijnen neutraliseren.

In groep G mogen de wielerfans zich opwarmen aan een ontmoeting tussen de Verenigde Staten en Duitsland. Het zal voor de Amerikanen belangrijk worden om Marcel Kittel en André Greipel geen vrijheid te geven. Als er man tegen man gesprint moet worden, zijn ze sowieso geklopt. De Verenigde Staten op hun beurt loeren vooral op de counter en zullen bij windstilte de Duitsers trachten te verrassen. Al zullen beide landen wel dienen af te rekenen met Portugal. Tegen een land met een topper als Rui Costa in het elftal mogen Duitsland en de VS zich nog niet in de tweede ronde wanen.

In de laatste groep tot slot zijn de Belgen topfavoriet. Ondanks het feit dat ze ervaren rot Niko Eeckhout niet hebben geselecteerd, nochtans een belangrijke schakel tussen verdediging en aanval. Dit zorgde voor heel wat beroering bij media en supporters. Maar pluspunten zijn er ook. Gianni Meersman twijfelde nog of hij voor België of voor West-Vlaanderen wilde uitkomen, maar hij heeft nu definitief voor de Belgische nationaliteit gekozen. Stijn Devolder, toch een beetje de Anthony Van den Borre van de selectie, lijkt voor de tigste keer in zijn leven weer de juiste vorm te pakken te hebben na een vormcrisis. Wieleranalist Nick Nuyens liet al verstaan dat er geen enkel excuus is om de eerste ronde niet te overleven. Het mag in zijn ogen niet van de details afhangen, zelfs niet van een Prendergast. Belangrijkste opponent in de groepsfase wordt Rusland, beter samengevat als Team Katusha zonder Spanjaarden aar met Ivan Rovny.

1/8ste finales

Kroatië – Nederland
Colombia – Engeland
Spanje – Brazilië
Italië – Japan
Frankrijk – Argentinië
Duitsland – Rusland
Iran – Zwitserland
België – Verenigde Staten

In de 1/8ste finales is alles mogelijk, zo luidt het aloude wieleradagium. Dat Kroatië Nederland zou verslaan lijkt onwaarschijnlijk. Kiserlovski, Durasek en Rogina kunnen een aardig stukje fietsen, maar tegen het oranje legioen zullen ze niet opgewassen zijn. Ook Spanje, Italië, Frankrijk en Zwitserland lijken al zeker van een plaats bij de laatste acht. Dan heeft Engeland het toch een stuk moeilijker tegen Colombia. Het gebruik van puffers op het veld is toegestaan, wat in het voordeel van de Engelsen spreekt. Het is maar de vraag of Froome, weggerukt uit zijn vertrouwde Sky-omgeving, zal kunnen functioneren op het Zuid-Amerikaanse continent. Verwacht wordt dat de Colombianen hier minder problemen mee zullen hebben.

In Duitsland – Rusland is het uitkijken hoe fit de Mannschaft nog is na uitputtende confrontaties tegen de Verenigde Staten en Portugal. Maar met nog John Degenkolb en Gerhald Ciolek op de Duitse bank en een onvermoeibare spelverdeler met veel balgevoel als Tony Martin moet Rusland in principe een hapklare brok zijn. Ook de Belgen mogen geen last ondervinden met de Verenigde Staten. Belangrijk is om in deze fase van het toernooi nog wat te roteren en de laatste spelmechanismen op punt te krijgen zodoende in de volgende rondes zo sterk mogelijk voor de dag te komen. Verwacht wordt daarom dat Greg Van Avermaet, Sep Vanmarcke en Stijn Vandenbergh met het oog op de match tegen Zwitserland rust wordt gegund.

Kwartfinales

Nederland – Colombia
Frankrijk – Duitsland
Spanje – Italië
Zwitserland – België

Als we verder in het toernooi kijken zien we een confrontatie tussen Nederland en Colombia opdoemen. Zolang het niet op een strafschoppenreeks uitdraait, mag Nederland veronderstellen de betere te zijn, ondanks de intrinsieke individuele klasse van enkele Colombianen. Quintana zal bij een mindere dag van Uran op een eiland moeten fietsen, terwijl de verdediging als los zand aan elkaar hangt. Dit zal resulteren in een doelpuntenfestijn waarbij de Nederlanders wellicht aan het langste eind zullen trekken. Vooral Niki Terpstra zal van elk klein beetje vrijheid dat hij krijgt optimaal profiteren. Dat hij dat kan, heeft hij eerder dit seizoen in een vriendschappelijke wedstrijd tussen Parijs en Roubaix al bewezen.

Naarmate een toernooi vordert, des te belangrijker de breedte van de kern wordt. Dat wordt in de match tussen Frankrijk en Duitsland pijnlijk duidelijk voor de Duitsers. Frankrijk overklast hen op alle fronten. Arthur Vichot laat zien dat hij niet voor niets het jaar voordien De Gouden Koersschoen gewonnen heeft in Frankrijk en stuwt zijn team al in de eerste helft naar een ticket voor de halve finales. Dat Italië de kwartfinales zou halen, mag best een wonder heten. In de voorbereiding bleef het nog op een gelijkspel steken bij het Luxemburg van Andy en Fränk Schleck. Spanje zal daarom geen partij hebben aan de Italianen, een van elk Kazaks juk bevrijde Vincenzo Nibali ten spijt.

De laatste kwartfinale wordt voor de verandering betwist op een overwegend gekasseid terrein. Dit doet de Belgen boven zichzelf uitstijgen. Fabian Cancellara moet alle gaten dichtfietsen op het middenveld en in de verdediging waardoor hij nauwelijks aan aanvallen toekomt en op zijn sprint dient te rekenen. Met een fenomenaal explosieve demarrage maakt Sep Vanmarcke zich los van Fabian Cancellara, weliswaar toen deze even gestopt was om de batterij van zijn fiets op te laden. De Zwitsers spreken van schande en van een onsportieve daad. Demarreren wanneer een tegenstander zijn batterijen aan het opladen is, dat doe je niet! Hun protest wordt niet ontvankelijk verklaard en België mag zo na een fel betwiste overwinning naar de halve finales.

Halve finales

Nederland – Frankrijk
Spanje – België

Na vier weken is de sprintsnelheid bij jonge veulens als Nacer Bouhanni en Arnaud Démare stevig afgeknot. Een situatie waar Nederland ten volle zal van profiteren. Een misverstand in de communicatie met oortjes bij de Fransen zal ervoor zorgen dat Tom Dumoulin de nationale volksheld wordt in Nederland. En dan moet de Tour nog komen. In de andere halve finale staat er de topper tussen Spanje en België op het programma. Met alleen maar Andrea Pirlo’s in de ploeg word je geen wereldkampioen. Het gebrek aan jong bloed in de ploeg breekt de Spanjaarden nu zuur op. Bovendien hebben Joaquim Rodriguez en Alejandro Valverde elkaar intussen danig toegetakeld dat er eigenlijk alleen nog met Alberto Contador rekening dient gehouden te worden. Een klus voor Jelle Vanendert, die verstopt zit in één of andere koffer en op het juiste moment ontdekt wordt.

Finale

Nederland – België

nederlandbelgieDeze strijd der Lage Landen blijft lang gesloten tot man van de match Greg Van Avermaet wakker schiet. Deze polyvalente middenvelder, maar van opleiding keeper, zal drie keer de deklat en vier keer de paal treffen. Ook zijn solo’s beginnende vanop de middellijn vallen in de smaak. Helaas leveren ze bitter weinig resultaat op. Gelukkig voor het Belgische kamp zorgt Philippe Gilbert in de 89ste minuut met een korte tusseninspanning en een goed gemikt schot ervoor dat de Belgen op 1-0 komen te staan, een resultaat dat ze tot aan het eind weten vast te houden. Geen verrassing volgens de meeste zelfverklaarde kenners achteraf. In de meest recente belangwekkende confrontatie bleek België al duidelijk de meerdere te zijn van Nederland. 6-2 werd het toen. Bovendien is voor de Nederlanders met het bereiken van de finale de druk van de ketel. Winst is mooi meegenomen, maar geen must. Een finaleplaats is immers genoeg voor een rondvaart over de Amsterdamse grachten.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)