Wanneer ik de vraag krijg wat voor Tour het wordt, moet ik altijd een vuurbal doorslikken. Veelal komt de vraag van zij die de Tour volgen om Tom Boonen, Karl Vannieuwkerke en Mart Smeets. Je kunt niet alles volgen, beweren ze. EK atletiek, Wimbledon, voorrondes in de Europa League, de Brexit, misschien nog iets en daarbovenop de Tour. Is die laatste dit jaar wat de moeite?

Is die laatste dit jaar wat de moeite?!? Wat de moeite. Heus niet op mijn tenen getrapt, maar gewoon omdat mijn bloed proportioneel begint te kolken, antwoord ik: het wordt een grijze, doodsgrauwe Tour, zo eentje met veel lange ontsnappingen met renners van Fortuneo-Vital Concept, Direct Energie en Bora-Argon en als de vlucht het einde haalt wint Ruben Plaza met een banddikte verschil voor Arthur Vichot, een Tour vol versprekingen van José De Cauwer die mits hij twee andere letters van plaats had verwisseld wel geestig waren geweest, een Tour met een ontknoping ruim twee weken voor Parijs, ja zo’n knoert van een Tour waarin de gele man in Parijs niet eens een rit wint, Plaza wel, net als Valverde twee, Sagan zeven tegenover nul tweede plaatsen en Etixx de overige elf, waarvan vier door Richeze.

Denk je dat ik hier ophoud? Vergeet het maar luitjes. Het wordt zo’n Tour waarin Landa, Aru, Zakarin en Henao niet met respectievelijk een mysterieus maagvirus, dysenterie, plotse hevige koorts en een bloedvergiftiging moeten opgeven na de eerste of tweede rustdag, maar gewoon anoniem meerijden en de Tour beëindigen als 36ste, 43ste, 52ste en 68ste, een Tour waarvoor de speciaal niet-uitgenodigde gast uit Austin afzegt, zo’n Tour zo zoutloos dat verdachtmakingen aan het adres van Astana even gerechtvaardigd zijn als Tourtalkshows die moeten wijken voor voetbalpraatbarakken.

Weet je wat voor Tour het ook wordt? Zo een editie met discussies of de koers moest worden geneutraliseerd die uitzichtlozer lijken dan een rustdag buiten Pau, de valpartijen op wegen zo breed als de Mont Ventoux lang zullen wederom niet ontbreken. Die zit er ook in deze Tour. Vreselijk overschat bergje. Je geraakt hem zelfs met epo op, zeg ik niet, zegt de wetenschap. Hé, is dat niet de smidse waar Eugène Christophe zijn voorvork herstelde nadat die brak op de Tourmalet? Mijn drieënzeventigjarige buurman beklom het Ventouxtje vorige zomer nog zuiver. Op een elektrische fiets zult u zeggen. Hij kan zo mee in het hedendaagse peloton, zeg ik dan.

Zijn er nog de gewoonlijke dingen. Mart Smeets zal gemist worden en maar dagelijks ergens worden opgevoerd. Mensen geroemd om hun verstand inzake getallen en de meetbaarheid der dingen worden tegen beter weten in losgelaten op wielrennen en zullen de leefbaarheid van de sport anno 2016 in twijfel trekken omdat er zelden iets schijnt te gebeuren (zij zijn absoluter: er gebeurt zelden iets, ik zeg: niet overdrijven met quatsch), hoogstens aan het eind. Hoe het anders kan? Kijk naar het EK voe…

Maar aarzel niet, mensen die nog twijfelen, het wordt een godsgruwelijke Tour. Vergat ik nog te melden dat u schier continu aan de beschreienswaardige lotgevallen van Eugène Christophe zal herinnerd worden. Nee, het wordt geen Tour voor slappelingen.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)