Waarom zou je naar een na-de-Tour criterium gaan? Het regent en stormt meestal, het is een dorpse kermis met Nederlandstalige skihutmuziek en bij de dranghekken staan locals vooraan die alleen maar met elkaar willen bijbeppen in plaats van de renners bekijken. Door de luidsprekers het koersverloop volgen kan niet, omdat je gek wordt van het 150 x opnoemen van de sponsors. In Wateringen afgelopen donderdag kwam daarbij: je kunt maar op heel weinig plekken in de 40 rondjes van 1.625 km oversteken. Heb je ooit een keer één criterium gezien, dan weet je dat allemaal.
Toch gingen W. en ik direct uit ons werk in Den Haag met gezwinde spoed naar het wielerfestijn. Omdat het zo leuk is en je zo dicht bij de renners kunt komen. Sorry voor het cliché. Eten zouden we wel doen bij een kraampje in het bruisende feestdorp. We hadden zoals altijd wind tegen, maar de zon scheen nog.

Onderweg viel me pas op – op de posters – dat het evenement een nieuwe naam had: Profronde Westland. Huh? Wat was er ineens mis met de prachtige twee W’s van de Wateringse Wielerdag? Het programmaboekje (2 euro ten bate van Kinderboerderij De Waterster en je doet meteen mee met de verloting van leuke prijzen) bood uitkomst. De organisatie wil de naam Westland nog verder uitdragen en wegens de al jarenlang goede contacten met de gemeente. Natuurlijk.
Voor een broodje braadworst-ui-curry moest je oversteken naar de ‘inner circle’. Dat was ongeveer 2 kilometer lopen als je netjes via een bemenst oversteekje ging. Onderweg werd ik gek van alle heerlijke bbq-geuren. Het halve dorp had zich geïnstalleerd met partytent en buitenbar in de afgezette straten. En overal ook nog eigen muziek. Wat een sfeer.

Na het uitgebreid en met veel complimenten voorstellen van de goden van de Tour, alle andere Nederlandse en locale helden en de koppelkoers van vijf topkoppels gingen de profs los. Laurens ten Dam had in het voorstelinterviewtje gezegd dat hij ‘helemaal naar de klote’ was na de Tour en de eerdere criteriums, maar toch joeg hij als een malle over het asfalt van Wateringen, dat gelukkig tot op 2/3 van de wedstrijd droog bleef.

W. en ik stonden in de even populaire als strategische bocht van de Harry Hoekstraat, met bierbar en picknickbanken. De renners moesten hier even afremmen, dus fotomomenten genoeg. Zou je denken, maar de renners knalden die bocht zo hard door dat al mijn opnamen (compactcameraatje) bewogen zijn.
Over dranghekken klimmend en hangend maakten veel dorpelingen hun jaarlijkse babbel met andere dorpelingen die zij soms zelfs langer dan een jaar niet gezien hadden. Operatie, scheiding, hartaanval en beroerte waren de meest gehoorde oorzaken. De sfeer werd er niet minder om.

Het bleef keihard stormen en de lucht werd steeds donkerder. De eerste regendruppels vielen al toen er een renner kwam aanlópen, zijn fiets met lekke achterband aan zijn rechterhand. Gevaarlijke situatie met de aanstormende kopgroep en het razende peloton daarachter. Een toeschouwer naast ons vroeg of hij een nieuw wiel wilde en voordat ik een lach om die leuke Westlandse humor kon onderdrukken, toverde hij een vers achterwiel (dat ook nog paste) uit zijn kofferbak.
In een criterium gebeurt ook wel eens iets onverwachts.

Podium: 1. Ramon Sinkeldam (met zoon ook in het minimalistische Nationale kampioensshirt), 2. Dylan van Baarle, 3. Tom Dumoulin.

Meest omgeroepen sponsor: Afval bestaat niet (ik verstond de eerste 30 x Asfalt bestaat niet).
Meest omgeroepen bijnamen – want zij lagen lang op kop: De condor van het Westland (Lennard Hofstede) en De vlinder van Maastricht (Tom Dumoulin).
Mooiste moment: de ereronde van Sinkeldam met zijn zoon. Helaas werden zij door maar weinig mensen toegejuicht vanwege het slechte weer en de haast om in café Scrumpy (huis dj Tune), onder een biertapparasol of ander afdak te komen. Misschien kan de speaker volgend jaar de ereronde ook nog even aankondigen.
Gelukkig zagen vrachtwagenchauffeuse Tamara, die zoals ieder jaar al weer vroeg stationair draaiend stond te wachten om te beginnen met het inladen van de dranghekken, en wij ze wél.
Profronde Westland en Wateringen, bedankt!

Foto: Michel Kort Fotografie

Dé Hogeweg
Laatste berichten van Dé Hogeweg (alles zien)