In 1983 wint Hennie Kuiper Parijs-Roubaix. Veel legendarischer dan zijn overwinning is zijn lekke band vlak voor de streep. Bijna gaat het mis als een ploegleider de eer naar zich toe wil trekken en als blijkt dat het vertrouwen van de ploeg minder groot was dan gedacht.
Zes kilometer voor de streep, wijkt Kuiper uit voor een toeschouwer. Deze man buigt iets te ver voorover, waardoor Kuiper een onverwachte manoeuvre maakt. Hij belandt met zijn achterband in een greppel. Zijn wiel loopt ‘eraf’.
De ongeduldig klappende Kuiper die maar wacht en wacht op een nieuwe band of zelfs een fiets zijn legendarisch. Later beweerde Kuiper op dat moment niet zenuwachtig te zijn geweest, maar de Tukker maakte toch een erg nerveuze indruk.
Eerst mislukt het insteken van het wiel. De nieuwe fiets laat ook al lang op zich wachten. Waarom duurt dat zo lang? Een dag na de zege is al duidelijk waarom.
Eerlijke mecanicien
Ronnie de Bisschop is mecanicien van de Aernoudt-ploeg waar Kuiper op dat moment voor rijdt. De Bisschop is een bescheiden oud-coureur die ooit nog voor de Frisolploeg reed. Een mecanicien van de oude stempel. Ervaren vanuit de praktijk.
De Bisschop kent de spanning van de koers. Hij draait er in een finale zijn hand niet voor om om snel een wiel te wisselen. Business as usual. Maar als Kuiper een nieuw wiel krijgt, ontvangt hij dat niet van De Bisschop, maar van ploegleider Fred de Bruyne!
Fred de Bruyne is de flamboyante ploegleider van de Belgische Aernoudtploeg. De Bruyne is een oude wielervedette. Een patron. Zou Fred mee willen liften op de roem en glorie van Kuiper? Feit is dat de wielwissel veel te lang duurt en uiteindelijk mislukt.
De Bisschop geeft meteen na de race aan waarom: “De Bruyne wilde zelf het wiel plaatsen, maar hij was veel te zenuwachtig. Daardoor mislukte het. Jammer dat hij me voor was. Had ik het moeten doen, dan had dat zeker de helft van de tijd gescheeld. Maar allez, het is wel goed afgelopen.”
De Bruyne was De Bisschop dus voor. De Bisschop zegt het niet letterlijk, maar tussen de regels door kun je lezen dat het helemaal de bedoeling niet was dat De Bruyne met een wiel aan kwam zetten.
Het wielsteken mislukt, dus daar komt de reservefiets aan. Dat duurt ook al langer dan je zou verwachten. Wat blijkt? De reservefiets van Kuiper staat op de tweede rij. Ook hier is Ronnie de Bisschop weer ontwapenend eerlijk: “We hadden de fietsen van Van der Poel en Vanderaerden dichter bij de hand dan die van Kuiper omdat die andere twee de laatste tijd wat beter rijden”.
Als kopman kun je dus kennelijk het vertrouwen van je ploegleider aflezen aan de plaats van je fiets op de auto. Dankzij Ronnie de Bisschop kijk ik voortaan heel anders naar de plaats van de fiets op de ploegleidersauto.
Foto van Cor Vos, geplaatst met toestemming van henniekuiper.nl
Geen aankomst
De Raleighploeg van Peter Post is in de jaren’80 oppermachtig. Maar in deze editie van Parijs-Roubaix gaat het helemaal mis. Niemand van de ploeg haalt de eindstreep. Zelfs Peter Post niet, die halverwege de koers kampt met autopech.
Uitslag:
1. Hennie Kuiper, 279 kilometer in 6 uur, 47 minuten en 51 seconden. Gemiddeld 42,311 kilometer per uur; 2. op 1 minuut en 15 seconden Gilbert Duclos-Lassalle, 3. Francesco Moser, 4. Ronan Demeyer, 5. Mare Madiot, 6. op 5.59 Adrie van der Poel, 7. Patrick Versluys, 8. op 7.40 Frank Hoste, 9. Eddy Planckaert, 10. op 8.40 Alain Bondue,
- De gunfactor in het peloton: van groot belang - 03/11/2015
- De verhalen achter het systeem-Raleigh: Iedereen valt aan, iedereen verdedigt, maar wel winnen a.u.b. - 26/10/2015
- ‘Drank, vergeten schoenen en verdwenen renners’: Elro Snacks, de idealistische ploeg van een fanatieke liefhebber - 30/09/2015