Lendenrukken zijn altijd stevig.
Of krachtig en fors.
Subtiel maken ze geen enkele kans.
Neen, het moet juist heel hevig.
Lendenrukken komen in paren,
soms zijn ze enkel.
Rukken kun je niet eeuwig rekken,
je moet ze wat sparen.
Lendenrukken vallen te ontleden:
je vindt ze in de buurt van forse dijen,
gehecht aan sterke kerels,
bonkig van boven tot beneden.
Lendenrukken passeren in een schicht.
We noemen ze vaak ultiem.
Al zal je ze ook wel eens zien
wanneer plots een gat dient gedicht.
Lendenrukken verdienen een luide allez!
Luister, want voor je het weet
ontsnapt er weer een…
aan de microfoon van Michel of José.
Luk Catrysse (1972) groeide op in de schaduw van de mythische Kemmelberg. Heeft een zwak voor coureurs die zijn dialect spreken. Erfde helaas niet het talent van zijn vader (2x snelste bakker van West-Vlaanderen op twee wielen). Verdient zijn brood in de reclame, maar hunkert naar truitjes met minder sponsors.
Laatste berichten van Luk Catrysse (alles zien)
- Top 5: Nooit in de regenboog - 02/10/2013
- Het probleem van Bauke Mollema - 17/07/2013
- De eeuwigdurende rustdag - 08/07/2013
Mooie verbinding gelegd met de meest logische associatie …
Ojee,
welk een lelijke zin onder zulk een fraai gedicht
@Fabio Wat ik me vooral afvroeg: zou ‘lendenrukken’ ook een werkwoord kunnen zijn? En zo ja, hoe moet je dat dan vervoegen: ik lendenrukte; ik heb lendengerukt of ik heb gelendenrukt? :)
Rukken is armoede dus laten we ’t op ellenderukken houden …
In wezen is dit in de sportverslaglegging introduceren toch verbale masturbatie?
Maar ja, in elke Belg woont een dichter.