Foto S. Dinneweth
Waarom gravel nu de opmaat naar de WorldTour is
Gravel racen. Een nieuwe discipline in het wielrennen. Eentje die natuurlijk al langere tijd bestaat. Eentje waar van oudsher voormalig profs hun carriere gingen verlengen. Laurens ten Dam, Ted King, Greg van Avermaet. Er werd nog net niet op neergekeken, maar toch was het opvallend dat renners ook na hun actieve raceprofcarriere nog mee konden dingen naar de winst, zonder het strakke regime van een worldtour team. Wellicht is er nu verandering op komst?
Wie in oktober het WK gravel volgde, zag een zeer opvallende naam bij de eerste drie renners. Frits Biesterbos. Weinige wielervolgers kenden hem. Zij zagen hem voor het eerst of zagen hem voor het eerst strijden om de winst in een koers. De wielervolgers waren niet de enige die dit opviel. Ook teams van WorldTour en Pro Continentaal niveau werden wakker. Die Biesterbos, is dat niks voor ons?
Aldus geschiedde: Frits kreeg een aanbod van Picnic-PostNL en hij is daar helemaal gelukkig mee. Het laat ook weer iets zien wat velen niet verwacht hadden: kun je in plaats van afbouwen in het gravel circuit ook opbouwen? Waarbij de aanname is dat gravel een tussenstap of eerste stap is naar een wegprof carriere?
Biesterbos laat het zien, dat het kan. Al zullen niet alleen zijn resultaten op het WK mee hebben gespeeld in die beslissing.
Eerder zagen we al dat renners van de Zwift academy doorstroomden naar een hoger niveau. Ook de cross is steeds meer een kraamkamer voor het WorldTour peloton, zowel bij de mannen als de vrouwen. En uiteraard hebben we al roeisters/roeiers, schansspringers en zelfs visafslagmedewerkers hun carriere nieuw leven in zien blazen.
Maar alle gekkigheid op een stokje. Het is een prachtige stap voor Biesterbos en wie weet zien we komend jaar meer van deze moves. Als die er al niet zijn geweest. Zo zie je maar dat we het gravel gewoon moeten omarmen. Want voor je het weet is de WorldTour een opmaat naar een succesvolle gravelcarriere en niet andersom.