Als je op vakantie in Frankrijk tijdens de Tour geen eigen satellietantenne meezeult ben je veroordeeld tot het ondergaan van een dagelijkse, urenlange lofzang voor le cyclisme français, op France 2 of 3.
Heb je een paar van die uitzendingen min of meer verteerd, dan is het pijnlijk helder: de Fransen houden eigenlijk niet van de koers.
De Fransen houden van Frankrijk. Van Franse overwinningen en van
Laat ik maar meteen tot een bekentenis overgaan: ik was een VdB-believer. Ik wilde geloven dat als Jurgen een keer geen pech zou kennen, een keer overal recht kon blijven, en een keer geen mysterieus virus zou oppikken, dat hij dan zeker op het podium van enkele Grote Rondes zou komen te staan.
Tot vorige week, in de laatste fantastische editie
Peter Sagan heeft niet zoveel geluk gehad als ik.
Hij is niet opgegroeid met het scherpe koersinzicht van Mark Vanlombeek, de bijna religieuze serieux van Michel Wuyts en de heroïsche dramatiek van Karl Vannieuwkerke. Het is immers weinig aannemelijk dat de VRT op de kabel zit in Slovakije. Ook de NOS en de