Over Leo Aquina

Leo Aquina (1972) is geboren en getogen in Nijmegen en inmiddels alweer een half leven woonachtig in Amsterdam. Ratelde jarenlang zijn toetsenbord stuk als redacteur en hoofdredacteur van de Infostradasports Newsdesk. Tegenwoordig broodschrijver en sportverslaggever in dienst van zichzelf. Schrijft wat hij leuk vindt en wat betaalt. Zag als wielerverslaggever van de Olympic News Service de finish van Vino en Uran live. Houdt nog steeds van wielrennen. Grootste heldendaad op zijn Bianchi: de Marmotte in 2009.

De 100ste Tour als echt gebeurd sprookje

Door |dinsdag 18 juni 2013|

‘Het origineelste boek over de honderdste Tour de France.’ Wie die sticker op een boek plakt, heeft lef. Zelden verschenen er in de aanloop naar La Grande Boucle meer titels, dan voor de honderdste editie. De papierindustrie schijnt om die reden ondanks de crisis meer winst te maken dan ooit. Het boek met de bewuste sticker is getiteld De Beste

Sagan en de billen van @MajaLeye

Door |maandag 1 april 2013|

Wielrennen is de geritualiseerde apenrots. De mannetjes bevechten elkaar in een zware beproeving en de sterkste krijgt aan de streep het mooiste meisje. In Oudenaarde was dat zondag rondemiss @MajaLeye. Fabian Cancellara was in de Ronde van Vlaanderen van 2013 het alfamannetje par excellence. Als boegbeeld van de oude generatie maakte hij uitdager Peter Sagan op de Paterberg duidelijk dat

Vijf redenen waarom Le Grand Départ van de Tour de France naar Utrecht moet

Door |dinsdag 26 maart 2013|

domfietsenNa afloop van de HetisKoers Wielerquiz! in Utrecht eind januari sprak ik Jeroen Wielaert. Het gesprek kwam waarschijnlijk niet geheel toevallig op Wielaerts jarenlange lobby voor Le Grand Départ in de Domstad. ‘De kans is groot dat het gaat lukken’, vertrouwde hij me toe. Als wielerliefhebber was en ben ik enthousiast.

Top 5 memorabele Tourmomenten van Leo Aquina

Door |donderdag 28 juni 2012|

In de aanloop naar de Tour de France 2012 vertellen hetiskoers-bloggers over hun persoonlijke herinneringen aan de Tour. Vandaag de vijf mooiste persoonlijke Tourherinneringen van Leo Aquina.

5. De eerste herinnering is vaag, zomervakantie 1980. Laaghangende bewolking in een donker dal. De weg slingert omhoog de wolken in, richting de Col d’Izoard of de Col du Galibier of een andere angstaanjagende

Het gekke broertje

Door |dinsdag 10 april 2012|

Amstel Gold Race 1980De Amstel Gold Race is een rare koers, een beetje een buitenbeentje in het klassieke voorjaar. De andere wielermonumenten hebben klinkende bijnamen: La Primavera, de Hoogmis, de Hel van het Noorden en La Doyenne. De Amstel Gold Race heet Amstel Gold Race,

Kuiper kende de weg

Door |vrijdag 6 april 2012|

Roubaix jaren zeventig,  een regenachtige zondag in april. De koers is voorbij en het verkleumde publiek rond de wielerbaan is op weg naar huis. Waarschijnlijk heeft Roger de Vlaeminck gewonnen, of Francesco Moser. De beheerder van het complex maakt zijn laatste ronde. Hier en daar ligt een verwaaide paraplu, een verregende krant, een vergeten windjack. Alles is koud en nat.