De Tour start in Utrecht. De Tour. In Utrecht. Mensen, mensen, komt dat zien! Er is bier, er is muziek, er zijn schrijvers, er is nog meer bier. Nog meer schrijvers. Theater. Lampionnen, toeters, bellen!
Oh, en er komen ook wielrenners. Ja, hele echte. Met van die iele armpjes en gladgeschoren benen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: toen ik Jean uit had, was ik in tranen. Die waren zo rond pagina 215 verschenen en op pagina 230 – da’s dus de laatste pagina – liepen ze nog altijd over m’n wangen. Niet iets wat
Er zijn dus mensen die een hekel aan hem hebben, ontdekte ik gisteren. Mensen die hem heel stom vinden. Een aansteller. Zo’n gast die zijn ploegmaten niet helpt als het erop aan komt. Een doodsaaie laboratoriumrenner met een drankprobleem, en dat laatste is ook maar kinderachtig gedoe*.
Zeg! Zei ik toen ik dit las. Zeg! We hebben het hier over Bradley
Toen ik begon met fietsen, was ik tien jaar jonger dan vandaag en bevond ik me zo’n beetje op de bodem van een depressie die me alle lust tot wat dan ook ontnam. Volgens de psychiater zou meer beweging een van de pijlers onder mijn herstel kunnen zijn, dus ik kocht een goedkoop racekarretje – een Raleigh; mijn historisch besef
Zo. Beetje bekomen van het CIRC-rapport? Het was wat hè, met die Hein Verbruggen die de handen meteen weer in onschuld wast. En zo’n Pat McQuaid die dat voorbeeld direct volgt – maar wanneer deed hij dat eigenlijk niet? Oh, en renners die tegenwoordig met microdoses rondrijden, waardoor ze zo’n drie procent sneller de berg oprijden dan al die naïevelingen
Oh, oh, oh, we krijgen het weer zwaar de komende dagen. De Italiaanse sportkrant La Gazzetta dello Sport heeft de hand weten te leggen op zo’n vijfhonderd pagina’s onderzoeksmateriaal uit het al sinds 2010 lopende onderzoek tegen doctor Michele Ferrari –