Over Martijn Kogelman

Martijn Kogelman is een voormalig mooiweervoetballer die zich tegenwoordig probeert te meten op de korte triathlons. Gek op alles wat met sport te maken heeft, in het bijzonder wielrennen. Voelt zich in zijn element op zijn fiets in de bergen. Schrijft kleine wielerverhalen over gebeurtenissen die de media niet halen. Maar het daglicht wel verdienen, omdat ze te waardevol zijn om geheim te blijven. Zie www.gruppetto.nl

dag 20 en 21 | vakmanschap is meesterknecht

Door |zondag 28 mei 2017|

Slapen in een verlaten spookhuis. Samen met duizenden enthousiaste tifosi de Blockhaus, Stelvio, Val Gardena en Piancavallo bedwingen. In het wiel hangen van legende Francesco Moser. Brabantse gastvrijheid in de camper van Jan en Els uit Gemert. Voorin de Sunweb-volgwagen tijdens de klim naar Oropa. Selfie met de enige echte ‘duivel’ Didi. Rauwe natuurschoon in de Abruzzen en de Dolomieten.

dag 18 en 19 | rood voor roze

Door |zaterdag 27 mei 2017|

“Bahrein, Movistar en FdJ kletsten hard voorbij in een relatief ongevaarlijke afdaling. Ik keek achterom en zag geen enkele ploegmaat meer zitten. Dan weet je dat het goed fout zit. Code rood dus. Ineens staat alles op het spel waarvoor je als renner en team maandenlang bikkelhard hebt gewerkt. Als je er nu niet in slaagt het gat met de

dag 16 en 17 | band of brothers

Door |woensdag 24 mei 2017|

Iedereen die mij een beetje kent weet het. Ik doe er ook niet geheimzinnig over. Zelfs de naam van mijn eenmanszaak is eraan verbonden. Omdat het met mystiek is omgeven. Omdat ze nog fietsen als de TV-kijker al aan de piepers zit. Omdat deze mannen het mogelijk maken dat anderen excelleren in de koers. Het is duidelijk: Ik ben er een ware liefhebber

dag 13, 14, 15 | het braafste jongetje

Door |maandag 22 mei 2017|

Het is volgens velen de reden waarom we al decennialang droog staan. Waarom Italiaanse, Britse en Spaanse ploegen er continu met de buit vandoor gaan. We (‘ze’) zijn te braaf. Niet slim genoeg, wimpelen bondjes af en gaan combines uit de weg. Met een loodzware laatste week in de Giro en de fenomenale voorsprong van Dumoulin, mag het ons niet

dag 11 en 12 | Twentse nuchterheid

Door |donderdag 18 mei 2017|

“Yes roze. Nu gaat het beginnen.”

Het is de langste app die ik tot nu toe van hem heb gehad. Meestal blijft het bij ‘ja’, ‘prachtig’, ‘bel maar’ of ‘komt goed’. Emoticons zijn zeldzaam, lange verhalen uitgesloten. Ik weet inmiddels dat het geen desinteresse is. Tom waardeert de blogs. Niet omdat hij zo nodig in de belangstelling hoeft te staan. Meer omdat hij

dag 10 | roze cadeaus ruil je niet

Door |dinsdag 16 mei 2017|

“Eén keer hebben ze me op mijn verjaardag van de fiets moeten slepen. Zo ziek en uitgeput was ik. Stiekem hoopte ik dat de ploegleiding me uit mijn lijden ging verlossen. De bevrijdende woorden zou uitspreken. Dat gebeurde niet. Opgeven doe ik niet uit mezelf, dus doorgaan dan maar. Kon ik ’s avonds in plaats van koffie met gebak aan het water