De Auvergne!

Onze eerste etappe begint en eindigt in Mont-Dore, een klein stadje gelegen aan een skigebied. Dat zorgt voor een leuke mengelmoes aan horeca en souvenirwinkels. Het is er goed toeven en ik was blij verrast door het aanbod van lokaal bier van kleine brouwerijen. Ook in Frankrijk is craftbeer aan een opmars bezig, en niets is leuker om na een fietstocht te genieten van lokale specialiteiten.  We bedwingen vandaag de Col de la Croix Saint-Robert en Col de la Croix Morand. De eerste col is perfect voor mij: Net geen 7 kilometer klimmen aan 6% gemiddeld. Ik weeg iets meer dan 100 kilo bij een lengte van 2 meter en een beetje dus de echte hoge bergen die ik mij kilometer voor helse kilometer kan herinneren van voorgaande reizen naar Frankrijk (Pyreneeën  en Alpen) liggen mij minder. En ja, dat is een understatement. Het asfalt in de Auvergne is bij vlagen briljant. De Col de la Croix Saint Robert is onderdeel van een openbaar auto- en motorcircuit doorheen heel de Auvergne. Dat betekent overigens niet dat je fietst in druk verkeer, allesbehalve dat. De afdaling naar Lac Chambon is zo ruim en overzichtelijk en in combinatie met het uitstekende asfalt laat ik af en toe de remmen voor wat ze zijn.

Tijdens de lunch aan het prachtige meer in Murol vraagt de gids aan de meest lichte en meest in vorm zijnde deelgenoot van deze reis of we een stukje kunnen afsnijden naar de Col de la Croix Morand. Dezelfde hoogtemeters in beduidend minder kilometers betekent af en toe stijgingspercentages in de dubbele cijfers.  Had hij dat maar aan mij, de zwaarste persoon, gevraagd… Iedere % erbij neemt de zwaarte van de klim voor mij onevenredig toe. Dat vergeten de klimmertjes van zakformaat nogal makkelijk. En alhoewel Chateau de Murol waarschijnlijk best het bezoeken waard is wanneer je daar niet met hartslag 180 aankomt, had ik liever de normale klim genomen van 8 kilometer aan een gemiddelde van 6%. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer en met wat bloed, zweet en wat zuur in de benen is het gelukt. Door het uitgebreide wegennetwerk in de Auvergne geeft dit avontuur wel aan dat je iedere renner een gepast menu aan beklimmingen kan voorschotelen en de meeste cols kan je op meer of minder vriendelijke wegen bedwingen. Ga je hier met een groep vrienden van divers pluimage fietsen heeft iedereen het leuk en kom je elkaar gedurende de dag regelmatig tegen.

We hebben de nacht doorgebracht in het schitterende middeleeuwse stadje Murat, diep in de Auvergne. Het is er prachtig en vreemd genoeg uitgestorven. Het is een decor waar je bussen met Chinese toeristen verwacht maar niets is minder waar. Ik slaap in Maison de Justine, een 15^de eeuwse woning alwaar ik op handen en voeten de smalle wenteltrap op moet naar een prachtige kamer. Overal hangen posters van Dalida gelijk Mart Smeets getekend heeft voor de aankleding.

Onze tweede etappe vertrekt vanaf Allanche en voert ons naar Salers. De etappe leidt ons via Pas de Peyrol over de Puy Mary. De eerste 20 kilometer voeren ons door een Gouws landschap waar menig Hobbit zich thuis zou voelen. Uitgestrekte landerijen met her en der een boerderij en een licht glooiende weg is de perfecte warming-up voor wat komen gaat. Vanuit Dienne vangen we de klim aan. 12 kilometer aan 4% gemiddeld, hoe lekker wil je ze het op je bordje krijgen? Pas twee kilometer voor de top en met de finish in zicht wordt het steiler en kan je de benen leeg fietsen tegen 10%. Op de top is een prima restaurant alwaar je van de lokale specialiteit Truffade kunt genieten. Een aardappel-kaas gerecht wat zeker de moeite waard is, zeker op het terras van Le Chalet du Puy Mary met uitzicht naar alle kanten. Heerlijk.

De afdaling naar Salers begint steil tot aan de korte beklimming van de Col de Naronne. Vanaf de top is het 15 kilometer vals plat omlaag. Wederom vergezeld van schitterende vergezichten trap je bij tot een vriendelijke 35 kilometer per uur. Je voelt er niets van. Goddelijk fietsen!

Salers is gelijk Murat een middeleeuws stadje maar zowaar nog mooier. Alhoewel meer toeristisch ingesteld merk je daar qua drukte in het laagseizoen weinig van. Smalle straatjes leiden je van pleintje naar park. Leuke terrassen en dito restaurants. Vanuit Salers kan je nog even op en neer naar Saint-Paul-de-Salers. Een snelle afdaling betekend een venijnige klim. Het gehucht bestaat uit een massieve kerk, een te groot gemeentehuis en de begraafplaats. Een Christusbeeld kijkt toe vanaf een uitstekende rots en denkt er het zijne van. Van een levendige gemeenschap is in geen velden of wegen een spoor te bekennen, uit navraag blijkt deze te bestaan uit ongeveer 100 inwoners. Nog geen 3 inwoners per vierkante kilometer. Het is één van die dorpjes in Frankrijk zonder bestaansrecht maar waar je graag burgemeester van zou zijn. Ik keer terug via een aantal haarspeldbochten doorheen een bos naar Salers maar je kan vanaf hier ook de Côte de Falgouzet beklimmen (4km aan 9%) of de col met de schitterende naam Puy Violent (8km aan 8%).

De Auvergne is een souvenirwinkel aan beklimmingen, van zoete picon bière tot pittige blauwe kaas.

Om nog even terug te komen op het klimmen wanneer je wat zwaarder bent, de zakformaat fietser in ons groepje vond de Puy Mary een fraaie makkelijke klim. Ik vond hem prima te doen, alhoewel de laatste 2 kilometer zeker uitdagend waren. Wanneer we de krachten berekenen die het ons gekost heeft blijkt dat ik het equivalent van de Alpe d’Huez verreden te hebben, als we 70 kilogram als ijkpunt nemen.

Conclusie: De Auvergne is een schitterend stukje Frankrijk. Het wegennetwerk is uitgebreid en over het algemeen uitstekend onderhouden. Qua toerisme is het ingesteld op wintersport en thermen dus de voorzieningen zijn uitstekend en de stadjes gezellig. Het fietsen in Auvergne biedt voor ieder wat wils. Kort, lang, steil of lopend: voor ieder niveau zijn mooie routes te maken. En uiteraard helpt het Bureau voor Toerisme een handje middels een fietskaart (PDF)!