Site pictogram HET IS KOERS!

#Avondetappe: Vaders en zonen

Heeft zich in de wielersport ooit een ontroerender vader-zoon-moment voorgedaan dan in de achtste etappe van de Giro van 2000?
Het middengebergte. Een kopgroep.
Onder hen een slungelige Belg van Mapei. De Jordi Cruijff van de koers.
Axel.
Wanneer Axel Merckx in een afdaling een bocht mist en in het groen van een ravijn verdwijnt, stijgt de temperatuur in de commentaarcabine van de Belgische televisie een graad of vijf.
Er is opwinding, paniek zelfs.
En er is het ongeruste gebrom van een co-commentator in een zwart-wit geblokt theedoekoverhemd.
Twintig kilometer later gaat Merckx als eerste over de streep.
‘Zijn Giro is geslaagd!’ roept Michel Wuyts.
De co-commentator zegt niets. Op zijn gezicht tekent zich een opgetogenheid af die je moet kennen om hem te herkennen.
Eddy Merckx zwijgt. Een gelukkig zwijgen.

Coureurs verwekken coureurs. Johnny Schleck, Stephen Roche, Didi Thurau, Johan van der Velde, Erik Zabel, Jean-Paul van Poppel, Henk Nijdam.
Wie kent nog het verhaal van Claudio Chiapucci? In het gemeenschappelijk geheugen heeft Claudio Chiapucci alleen een moeder, Renate, een vrome vrouw met talent voor hysterie.
Maar Renate had een echtgenoot, ooit. Arduino.
Arduino Chiapucci was in de oorlog gelegerd geweest in Ethiopië. In de door de zon verhitte barakken deelde Arduino zijn etenskom met een tanige jongen met een haviksneus. Ze werden vrienden, Arduino en de jongen.
Overdag praatten ze honderduit, ’s nachts sliepen ze dicht tegen elkaar aan.
De jongen heette Fausto Coppi.

Een jeugd lang moest Claudio de verhalen van zijn pa over diens vriendschap met Coppi aanhoren. En hoe Arduino niets liever zou willen als zijn zoon, ooit…
In 1990 reed Claudio Chiapucci tot de slottijdrit in het geel. In de jaren erna won hij twee keer de bolletjestrui en in 1992 de koninginnenrit naar Sestrieres. Zwalkend bereikte hij het skistation.

Toen hij de finishlijn passeerde, jankte hij. Een huilbui van vijftig jaar oud.

Arduino Chiapucci maakte de triomfen van zijn zoon niet meer mee: hij stierf op 21 februari 1985. Een dag eerder had Claudio in de Trofeo Laigueglia zijn profdebuut gemaakt.

Mobiele versie afsluiten