Site pictogram HET IS KOERS!

#Avondetappe: Knechten

In de uitzending van de Avondetappe wordt een verhaal van Frank Heinen voorgedragen door Joost Prinsen. Direct nadien kunt u het stuk hier nog eens nalezen.

Andrea Carrea, die Coppi de trappen van de hotels zou hebben opgedragen.
Udo Bolts, die Ullrich in de zeikende regen naar de top van Les Deux Alpes sleurde.
Mario Scirea. Jan Boven. Wim Vansevenant.
Bidondragers, regenjackiehalers, koersende windschermen
Knechten. Helpers. Gregario’s.
Ze maken deel uit van het wielrennen. Alsof ze er altijd al zijn geweest, zoals wielen, sturen en combines.
Maar dat is niet zo.

Lang, heel lang geleden in een tijd dat de Tour de France nog volgens een ingewikkeld puntensysteem werd bestreden, leefde Maurice Brocco.
Maurice Brocco was wielrenner. Hij was geen man die niet zonder omzien met zijn krachten woekerde, meer een econoom op een zadel.
De zegekansen van Brocco in de Tour de France van 1911 verdampten in de vierde rit: hij werd veertiende en dat leverde hem een achterstand op die hij nooit meer goed kon maken.
De volgende dag bood Maurice zijn lichaam aan, als een courtisane die een schoot zoekt. Een transactie, fysieke kracht verkopen aan de hoogste bieder.
Die dag reed Brocco in dienst van iemand die niet hijzelf was.
De volgende ochtend eindigde Henri Desgrange zijn kolom in l’Auto als volgt: ‘Hij is onwaardig. Niets meer dan een domestique.’

Als Maurice Brocco de vader aller knechten was, dan was Vic van Schil hun grote broer. Vijfmaal steunde hij Eddy Merckx in een geslaagde jacht op een Tourzege.
Eenmaal leek Van Schil zelf op weg naar de zege.
Luik-Bastenaken-Luik 1969. Wanneer Merckx en Van Schil in een fabuleuze pas de deux de wielerbaan opdraaien, draait Eddy zijn gezicht richting Vic.
’Zeg, wie gaat er eigenlijk winnen vandaag? Gij maar?’
´Eddy, zelfs al zou je nu je been breken, dan nog win je. Ik zal je over de streep dragen.´
Hand in hand komen ze over de streep, Vic en Eddy.
Het wiel van Eddy passeert de finish een paar nanoseconden eerder.
Zoals het hoort, vindt Vic.

Bron: memoire-du-cyclisme.eu

Mobiele versie afsluiten