‘Bauke buigt maar breekt nooit.’ Dat zei de co-commentator. Bauke Mollema (Groningen, 34 jaar) reed op dat moment voorin het peloton in etappe 3 van de Tour des Alpes Maritimes et du Var.
Na een aantal kilometers werd ik danig afgeleid van het koersverloop door een mij onbekende stem met een noordelijk accent van de co-commentator van dienst. Hij noemde zijn collega Jan, dus dat was makkelijk zoeken in de tweets van Jan Hermsen. Het bleek een oude bekende te zijn. Iemand die we volgens mij nooit veel hebben horen praten in het openbaar. Tom Jelte Slagter (Groningen, 31 jaar) had ik al in april 2014 hoog zitten. Door de jaren heen verdween hij wat naar de achtergrond.
Afgelopen november verscheen er ineens een bericht dat hij zijn koersfiets aan een haak van een John Deere trekker had gehangen (in plaats van aan de wilgen). Wat een verrassing dat hij naast zijn nieuwe job als vertegenwoordiger van landbouwmachines dit werk erbij doet.
De finale van de Tour du Var viel op zondag 21-2-21 samen met de start van de Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten. We konden deze combi zien als een smakelijk voorafje van het wielerseizoen, maar door de magnifieke Mollema werd het méér dan dat omdat hij vrijdag etappe 1 won. Zaterdag raakte hij de gele trui weer kwijt aan Woods, maar een fan mag altijd hopen. Zeker als het schaatsseizoen nog maar net is afgesloten.
De eeuwige sneeuwtoppen van de Maritieme Alpen schitterden in de zon en Mollema reed in een groene Trektrui. Buiten was heel Nederland op pad om te wandelen, want wat kunnen we anders? Nou, het is koers, dus kijken.
Na een tijd werd het duidelijk dat Mollema deze ronde niet zou gaan winnen, maar Bauke zou Bauke niet zijn als hij niet toch nog voor wat spanning zou zorgen. Dit keer was het een bijna acrobatische stunt met zijn bidon. Slagter reageerde vol respect in plaats van lacherig. Hij herkende het wel, dat je door een rare beweging ineens een golf water over jezelf gooit. Ook had hij het zelf wel eens meegemaakt dat je vlak na de start nog moet plassen terwijl het peloton al wegspuit.
Als commentator deed hij alles goed: bijna geen ‘eh’, geen flauwe grapjes, geen uit-de-school-klapperij. Zijn zin die de titel is geworden getuigt ook nog eens van taalgevoel. Ik hoop dat hij blijft.
- Robert Robert Robert bedankt - 07/09/2024
- De Tour na week 1 - 09/07/2024
- De tand van Thymen - 20/05/2024