En Contador fietst voort. Onverstoorbaar en vooral veel sneller dan de concurrentie. In de vlakke etappes houdt hij zich gedeisd, maar zodra het stijgingspercentage richting de tien procent loopt, ontwaakt de Spaanse renner en speelt hij met alles en iedereen. Goed, af en toe mag iemand anders de etappe winnen, maar geen moment bestaat er ook maar enige twijfel: Contador is beste klimmer en ronderenner van het moment. Zijn palmares mag dan nog niet zo groot zijn als dat van legendarische voorgangers als Merckx en Armstrong, maar met beiden heeft hij gemeen dat alle anderen het hoofd al bijkans buigen als hij meedoet. En anders dan Armstrong heeft hij ook dezelfde honger naar overwinningen als Merckx – op dit moment is er vrijwel geen klassement dat hij niet aanvoert. Het op voorhand volslagen belachelijke voornemen om in één jaar Giro, Tour en Vuelta te willen winnen, lijkt na twee weken koersen in Italië bijna een fluitje van een cent. Wie moet immers de plannen van Contador dwarsbomen?
Alberto Contador
De voorbij weken probeerde iedereen het, maar de een na de ander moest zijn meerdere erkennen in de ultieme klimmer. Met Armstrong heeft Contador gemeen dat hij met een koffiemolentje de gruwelijkste bergen op kan rijden, waar zijn tegenstanders in hun wanhoop vroeg of laat toch terug moeten grijpen naar een groter verzet, maar in tegenstelling tot Armstrong, kiest Contador deze Giro vaak voor de aanval. Dat doet hij daarbij steevast op hetzelfde moment, zo’n zeven kilometer voor de top. Echt demarreren kun je het niet eens noemen, iedereen weet dat hij het gaat doen, en als het moment daar is, schreeuwt iedereen en masse om moeder, probeert aan te klampen, maar dat lukt gewoon niet. Want weg is Contador. Het is om gek van te worden.
Door zijn gecontroleerde aanvalslust en zijn honger naar het winnen van alle maar denkbare koersen doet Contador denken aan Merckx, niet aan Armstrong, maar waar de eerste meerdere malen positief op doping heeft getest en toch overal als de grootste wielrenner ooit wordt beschouwd, heeft Contador met Armstrong gemeen dat hij nog nooit veroordeeld is wegens het gebruik van verboden middelen, maar toch door het halve peloton en vele volgers als een zondaar wordt gezien. Want ja, er was iets gevonden bij Contador. Zoals hij zelf in een persconferentie uitlegde in een percentage dat absoluut niet prestatiebevorderend zou kunnen werken, maar toch. Valsspeler, die Contador. Net zoals die Amerikaan, want hoe kan iemand nou zevenmaal de Tour winnen zonder verboden middelen te hebben gebruikt. En dus verklaart de ene na de andere dopingzondaar jaren later niet alleen zelf gebruikt te hebben, maar dat uiteraard ook Armstrong gebruikt heeft. Biefstukken zijn overal.
Het zal allemaal wel. Want wat al die spijtoptanten die een beschuldigende vinger richting Armstrong uitsteken niet zeggen is dat zijzelf, ondanks alle doping, het wiel niet konden houden van de man die – hoe je het ook wendt of keert – nooit ergens op betrapt is. Gebruikt Contador? Wellicht. Doet het ertoe? Nee.
- Ongelijke strijd - 21/01/2013
- Back to mono - 21/07/2012
- Telex aan de Texaan: smoking gun zonder lijk - 06/07/2012
Wat een onzin, het gebruik van doping goedpraten omdat er anderen zijn die zelfs met doping niet kunnen winnen.
Doet dopinggebruik ertoe? ABSOLUUT!
Eens met Eelko. “Maar agent, hij deed het ook!” Tja. En Armstrong is weliswaar nooit veroordeeld (alhoewel sommigen zeggen dat zijn precies 2 jaar durende pensioen een veroordeling onder tafel was) maar wel betrapt. Op corticosteroïden (dat doktersbriefje met datum in het verleden), op EPO in 1999 (zie http://nyvelocity.com/content/interviews/2009/michael-ashenden ) en volgens Landis en Hamilton op EPO in 2001.