Grootste wielertalent sinds Zoetemelk of matige renner met een grote bek? Matennaaier of opener van de beerput ? IJdele geldwolf of voorbeeldrol voor jonge renners? Elke positie over Thomas Dekker kwam de afgelopen tijd langs en iedere kant van zijn persoonlijkheid kan je terugzien in het boek Mijn Gevecht.

front-boek-mijn-gevechtHet boek beschrijft de stormachtige wielercarrière van Thomas Dekker. Van het moment dat hij voor het eerst op de racefiets zit tot de totale leegte nadat hij op een wielerbaan in Mexico voor de laatste keer van een fiets afstapt. Net als Dekker op zijn fiets door zijn loopbaan, vlieg je dankzij de toegankelijke stijl van Thijs Zonneveld door het boek heen. Kritieken en commentaren over het journalistieke niveau van het boek worden geadresseerd in het boek. Er wordt verantwoording afgelegd over de keuzes en de totstandkoming van het boek. Niet alles wordt verteld en niet iedereen wordt bij naam genoemd. Het zijn de ervaringen van één renner die vertelt hoe gesloten en losgeslagen de wielerwereld was in een bepaalde periode met alle bijkomende codes, gebruiken en uitspattingen. Er wordt niet gesuggereerd dat de hele wielerwereld zo was. Of dat iedereen eraan meedeed. Of dat het nog steeds zo is.

Hebben de hoofdpersoon en de auteur het boek geschreven voor het geld of voor de goede zaak? Daarover mag u na het lezen van het verhaal zelf uw mening vormen.

In de media en daarbuiten ging bij de behandeling van het boek vooral over de meest spectaculaire en smeuïge passages. Logisch, want dat zijn de verhalen die tot de meeste reuring, clicks en kijkcijfers leiden. Dat heeft er mogelijk voor gezorgd dat de discussie over het boek met name ging over de seks, doping en rock ’n roll, in plaats van over het hele boek. Daarmee wordt het boek tekort gedaan. De laatste 70 tot 80 pagina’s, oftewel een derde van het boek, gaan over de weg terug van Thomas Dekker naar de wielerwereld tijdens en na zijn schorsing. Als een Icarus wiens vleugels verbrand zijn, probeert hij opnieuw te vliegen in een veranderde wereld. Het is daardoor niet alleen het verhaal van een individuele renner die gebruikt en moet leven met een dopingverleden, maar ook een beschrijving van de ontwikkeling van de wielersport en de strijd tegen doping van de afgelopen tien à vijftien jaar.

Op dit moment, inmiddels ruim twee weken na het verschijnen van het boek, lijken de meningen en oordelen over Dekker en het boek milder en positiever. Wellicht doordat meer mensen het boek hebben gelezen. Het boek biedt geen alomvattend antwoord op de vraag wie Thomas Dekker precies is, maar die pretentie heeft het boek ook niet. Wat je wel krijgt is openheid, loutering en zelfreflectie. Dat maakt Dekker niet vrij van schulden, maar wel een persoon die meer is dan alleen een coureur die gebruikt heeft.

Lees het boek vooral. Niet alleen om een beter onderbouwde mening over Thomas Dekker en het boek te hebben, maar vooral omdat het een bijzonder en openhartig verhaal is, dat buitengewoon goed is opgeschreven.

Frans de Vries