Is het sindsdien nog goedgekomen? De Belgen bleven winnen, afgewisseld door Lars Boom en Zdenek Stybar die ‘even’ de wereldtitel kwamen oprapen, maar wiens prioriteit toch op de weg ligt. En daar is veldrijden een te mooie sport voor, om op het tweede plan te fungeren. Die liefde voor de cyclocross is in ieder hoekje van Het Veld Van Eer – 65 jaar WK veldrijden terug te vinden.
Stifttand
De geschiedenis van het WK veldrijden zit vol prachtige verhalen die door Luc Lamon en Mark van Hamme allemaal worden genoemd, maar nergens worden uitgediept. Denk aan het drama van Sint-Michielsgestel in 2000 met een huilende De Clerq en Nys op het podium naast winnaar Richard Groenendaal. Of de winst tegen wil en dank van Roger De Vlaeminck in 1975, waar broer Eric halverwege nog zijn verloren stiftand ging zoeken. En dan is er ook nog Albert Van Damme die zegt te weten waarom hij niet vaker won, maar het niet wil vertellen. Het is meer een boek van archivarissen voor cijferliefhebbers met veel leuke feitjes als toevoeging. Maar welke wielerliefhebber duikt nu niet graag diep in de uitslagen? Daar zit ook een deel van de lol in.
Het is goed dat de schrijvers de geschiedenis laten beginnen met het officieuze WK dat in 1924 startte als Critérium International de Cross Cyclo-Pédestre. Zo leer je mannen als Robert Oubron, Roger Rondeaux, Camille Foucaux en Henri Moerenhout kennen.
Het eerste officiële WK werd in 1950 gewonnen door Jean Robic. Veelwinnaars waren André Dufraisse, Renato Longo en Albert Zweifel die allen vijf keer wereldkampioen werden. De absolute topper is Eric De Vlaeminck met zeven regenboogtruien.
Het chauvinisme speelt het boek enigszins parten. Het Wuytsiaanse trekje om iedere winnaar een halve Belg te maken, is ook hier aanwezig. En dat bij een evenement dat 27 keer werd gewonnen door Belgen, de helft van alle WK’s.
Huub Harings
Over chauvinisme gesproken, pas in 1963 duikt de eerste Nederlandse naam op in de top tien van het WK. In dit geval was dat Huub Harings. Later zijn ook Cees Zoontjens, Gerrit Scheffer, Cees van der Wereld en Gertie Wildeboer in die top tien te vinden, tot Hennie Stamsnijder in 1980 echt mee gaat strijden voor de winst.
Als je een tijdje in Het Veld Van Eer leest ga je dit soort dingen opzoeken. Of je gaat kijken naar alle bekende namen van wegrenners die ooit bij de junioren of beloften in het veld begonnen, zoals Roman Kreuziger, Fabio Aru, Boy van Poppel, Jan Ullrich, Kenny van Hummel, John Gadret en Ramon Sinkeldam. De mooiste foto stamt uit 2008 van een piepjonge Peter Sagan met een zilveren medaille bij de junioren.
https://twitter.com/zwar/status/672023547045412864
Het boek voorziet in veel bladerplezier, al had een eindredacteur er nog aardig wat verschrijvingen uit kunnen halen. En via de geschiedenis leer je gelijk hoe het met de toekomst van het veldrijden moet. Het moet een strijd om de winst tussen minimaal Belgen, Nederlanders, Fransen, Zwitsers, Italianen, Duitsers en Tsjechen zijn.
In de VS zijn ze inmiddels dol op veldrijden als tijdverdrijf. Hopelijk komen daar toppers uit voort die in het Europees cyclocrosscircuit mee willen draaien en de top weer internationaler maken. De eerste Angelsaksische wereldkampioen moet nog komen, weten we dankzij Het Veld Van Eer. Een diversere top zou goed zijn voor een prachtige sport. En wat dit boek betreft: voor modderliefhebbers met voorliefde voor historie een must, de rest kan vast goed leven zonder.
Titel: Het veld van eer – 65 jaar WK veldrijden
Auteur: Luc Lamon en Mark van Hamme
Uitgeverij: Houtekiet
Aantal pagina’s: 272
Prijs: €24,99
O.a. te koop via bol.com
Favoriete wielerboeken:
- Boekrecensie: Het Grote Wielrenboek - 19/03/2024
- Boekrecensie: Riding With The Rocketmen - 04/08/2023
- Boekrecensie: Het Plan. Hoe Team Jumbo-Visma de beste wielerploeg ter wereld werd - 30/06/2023