Een hele Tour lang krijgt u een column van onder de Moerdijk. Maar omdat Belgen in het algemeen, en de gastbloggers van extrasport.be in het bijzonder, héél erg lui zijn, wisselen Frederik De Brant en Matthias Vangenechten elkaar af voor een dagelijkse ‘Blik van de Belgen’.
En toch. De kritische zin uitschakelen is nooit een goed idee. Nuchtere Vlaming als we zijn, kunnen we er niet omheen dat een authentieke sport als de koers in de julimaand verandert in een commercieel monster. Het neemt de proporties aan van een EK Voetbal maar dan zonder de oranjegekte. Voetbal, stel u voor. Elke pedaalslag wordt in de Tour deskundig ontleed en er worden duizend en een betekenissen aan gegeven. De Tour is veruit de meest gemediatiseerde wedstrijd en dat drie weken lang. Zelfs de NOS zendt ze uit voorzien van deskundige stiltes.
In haar populariteit zit ook haar kwetsbaarheid. Door de overmatige belangstelling is ze fragiel als een porseleinen vaas. Oh wee, weer een dopinggeval. Televisiezenders trekken zich terug uit de Tour, de laatste dagen van de wielersport zijn geteld. Wielrenners zijn net geen maffiosi die er niet voor terug deinzen anderen een kopje kleiner te maken om twee plaatsjes hoger te eindigen. Ok, ik geef toe dat er uitzonderingen zijn; ze zijn doorgaans uit Asturië afkomstig en rijdende voor een Nederlandse ploeg.
Waar anders een positieve plas van een onbekende Spanjaard of een voor de negentiende plaats strijdende Rus een hoekje in het midden van de sportkaternen waard is, krijgt het in de Tour volle aandacht. Vier, vijf, zes pagina’s, wie biedt meer? En het einde van de wielersport is net niet nabij. Daarom dat in de weken van de Tour het wielrennen ook zo kwetsbaar is. Door de hypergeconcentreerde aandacht op de sport, komen er steeds toevallig in deze periode dopingschandalen naar buiten die vaak een scheet in fles blijken te zijn. Maar ondertussen is het kwaad al weer geschiedt. Waar rook is, is uiteraard ook vuur. De Tour is zo een last voor het wielrennen door de grote belangen die er aan vasthangen.
De Tour is de publiciteitskaravaan van het wielrennen. Ze zet het wielrennen op de kaart en in de etalage – uitstalkast voor de Hollandse lezer – maar ze is ook een parasiet. De Tour zuigt alle aandacht en renners naar zich toe. Andere wielermonumenten als de Giro en de Vuelta staan steeds meer in de schaduw van la Grande Boucle die als oppermachtige heerser boven alles uittoornt. Een boycot van de Tour zou een krachtig signaal hier tegen zijn. Stijn Devolder heeft dat alvast goed begrepen en laat uit protest de Tour links liggen. Als wielerliefhebber is het vaak dan drie weken doorbijten, hout vasthouden en niet verzinken in het moeras van onbeduidendheden en meningen van mensen die graag pronken met hun pseudo-wielerkennis waarvan de auteur van dit stuk het schoolvoorbeeld is.
Gelukkig wordt er nog gefietst. Dat ook nog.
Matthias Vangenechten
- Afscheid nemen bestaat - 22/07/2012
- Partypooper Froome heeft in de champagne gepist - 21/07/2012
- Leve de limieten - 20/07/2012