26 mei 1984.
Eén van de laatste keren dat de marathonklassieker Bordeaux-Parijs verreden werd. Herman Van Springel was gestopt met wielrennen, de koers verloor zo een belangrijk stuk van haar identiteit en op de koop toe haakten meer en meer renners af voor een dergelijke absurd lange onderneming.
Alsof al dit onheil nog niet genoeg was, werd de editie van 1984 opgeschrikt door een dopinggeval. De winnaar Marcel Tinazzi, eerder al winnaar in 1982, werd betrapt op het gebruik van amfetamines en ten gevolge hiervan uit de uitslag geschrapt. Nog waardelozer dan Andy Schleck op een tijdritfiets is het schrappen van renners uit erelijsten en de nummer twee de overwinning maanden achteraf in zijn schoot gooien. Zo is het gekomen dat Hubert Linard tot op de dag van vandaag elke ochtend de erelijst van Bordeaux-Parijs erbij neemt, zijn naam erop terugvindt en hierbij nog steeds een zucht van verwondering slaakt.
Zo mogelijk een nog groter schandaal in de geesten van sommige lieden was de ambitie van Betsy King. Die bestond eruit om als eerste vrouw mee te doen aan Bordeaux-Parijs en tegelijkertijd tegen de heersende vooroordelen te vechten dat een vrouw een dergelijke race niet zou kunnen uitrijden. Elf jaar na de Battle of the Sexes in het tennis zou er een vrouw Bordeaux-Parijs fietsen. Elf jaar na Billie Jean King was er nu Betsy King.
In tegenstelling tot de meeste koersen stonden de deuren van Bordeaux-Parijs wel open voor amateurs. En dus zag Betsy de kans om aan de start te kunnen staan van deze Franse monsterklassieker. De eerste vrouwelijke prof moest toen nog uitgevonden worden. Ze kon in principe wel als amateur deelnemen, maar er was nog een andere Franse regel die zei dat vrouwen niet toegestaan zijn in wedstrijden waaraan mannen meededen en waarin meer dan 120 kilometer diende afgehaspeld te worden.
Vergunning of niet, Betsy King zou starten. Lang voor het mannelijke geweld zich op gang trok, stond King klaar om haar Bordeaux-Parijs te rijden. Zij en haar gangmaker. Een Bordeaux-Parijs voor vrouwen was er ook niet. Jacques Goddet stond haar niet toe om gelijktijdig met de heren profs van start te gaan. Een vrouw in Bordeaux-Parijs, stel je ook voor. Dat ze dan maar twee uur voor de rest van start ging, daar werd niet zo’n probleem van gemaakt. Eer de mannelijke renners de kans krijgen haar in te halen, zal ze al wel opgegeven hebben, moet Goddet gedacht hebben.
488. Zoveel kilometer had Tinazzi ervoor nodig om King in te halen. Het hele deelnemersveld zou haar nog passeren.
Bravo Betsy! Ten huize Armstrong zal je dergelijke kreten niet gauw horen. Maar op één van de laatste pittige stukken van Bordeaux-Parijs was het een feit. Ze ontving van het publiek een geweldige ovatie vanwege haar stukje fietsen. En nog meer om het statement dat ze maakte.
Na 16 uur 11 minuten en 14 seconden rondde Betsy haar tocht af. De laatste man was dan enkele minuten voor haar over de streep gebold.
Ze finishte als laatste op meer dan een uur van de gedrogeerde Tinazzi. Maar ach, wat deed het ertoe? Ze had intussen haar punt wel maar mooi gemaakt.
Bravo Betsy!
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020