Het is nog maar de tweede aflevering van The Comeback en ik ben weer terug in koers. Is dat verstandig? Ik weet het eerlijk gezegd niet… Het is koud, het regent en het is grijs. Ik heb geen zin in een duurtraining en ik weet dat er op mijn lokale wielercircuit een wedstrijd is. Zo’n typische voorbereidingskoers in het voorjaar
“Wat maakt het uit?”, dacht ik een paar jaar geleden toen de Omloop Het Volk verder ging onder de naam Omloop Het Nieuwsblad. Wielervrienden die zich druk maakten over de teloorgang van tradities, verweet ik gebrek aan historisch besef. “Een nieuwe sponsor, een nieuwe naam. Zo is het in het wielrennen altijd geweest en zo zal het altijd blijven.” Gebrek
Het ene jaar een wond van 21 cm hebben waar zelfs de dokter niet naar durft te kijken, het andere jaar tegen alle verwachtingen in met twee (even?) sterke benen kunnen fietsen en de Strade Bianche
Het moment net voordat je echt valt is het engst. Je zweeft, voor je gevoel, maar soms soms ook letterlijk, ergens tussen hoop en vrees. Het gaat in een flits, maar op de een of andere manier is er ruim voldoende tijd om na te denken over de mogelijke consequenties.
Misschien stap je over enkele ogenblikken gewoon weer op de fiets.
Afgelopen vrijdag ontving ‘onze eigen’ Jonne Seriese (bekend van podcast De Rode Lantaarn) in het ZLM Tour Wielercafé Laurens ten Dam en Sam Oomen. Verder belden Antwan Tolhoek en Bram Tankink nog even in. Hier kijk je de uitzending terug!
Het was in de zomer van 2018 misschien ietwat opvallend dat Michael Rasmussen (fotokaart links) op twitter aangaf fan te zijn geworden van Antwan Tolhoek. Toen ik de afgebeelde mountainbikekaarten vond, viel een beetje het kwartje.
Rasmussen begon zijn wielercarriere ooit op de mountainbike en schopte het in 1999 tot wereldkampioen. In