Het is nog maar de tweede aflevering van The Comeback en ik ben weer terug in koers. Is dat verstandig? Ik weet het eerlijk gezegd niet… Het is koud, het regent en het is grijs. Ik heb geen zin in een duurtraining en ik weet dat er op mijn lokale wielercircuit een wedstrijd is. Zo’n typische voorbereidingskoers in het voorjaar
Als een kogel op een knikkerbaan stoof Tom Pidcock naar beneden. Tussen de Toscaanse groene heuvels, die zomaar van een bureaubladachtergrond leken weggeplukt, reed hij steeds verder weg van de twee renners achter hem. Dat hij over een weg van losliggend grind fietste, leek hem niet te deren. Dat het steil naar beneden ging, hij tegen de zeventig kilometer per
In deze eerste video van de THE COMEBACK sta ik stil bij waar ik vandaan kom. Het is een terugblik op het afgelopen halfjaar in vogelvlucht. Daarnaast kijk ik vooruit, en dat is ook het idee van deze serie. Vooruitkijken, perspectief hebben. Trainen om sterker te worden en koersen om naartoe te leven.
Ik vertel wat over mijn team/club in 2023
Ongeveer een jaar geleden reed ik mijn eerste koers. Gewoon, om het een keer te ervaren, zonder verdere intenties. Toen ik later die dag gesneuveld op de bank lag, wist ik het zeker: dit wilde ik vaker doen. In de Funklasse, het allerlaagste niveau dat er is, reed ik dat jaar dertien koersen. Twaalf daarvan reed ik uit, kreeg eenmaal
Ik wil op de bovenbuis van mijn fiets kunnen zitten. Niet tijdens het fietsen, maar als ik stil sta. Soms zie ik wielrenners dat doen. Vaak gebeurt het als ze op een afgesproken plek op elkaar wachten. Of voorafgaand aan een koers, tijdens het praatje van de juryvoorzitter bijvoorbeeld. Het ziet er allemaal heel nonchalant uit. De voetjes op de
Sigma BC 10.0, Sigma BC 14.0 en Sigma ROX Evo 11.1 Als kwantitatief geschoold onderzoeker ben ik opgevoed met het adagium ‘meten is weten’. Ook als fietser huldig ik dat motto. Hoe hard rijd ik nu? Hoe hoog fiets ik nu? Hoe ver ben ik al? En