In Zweden is Lisa Nordén woensdag nationaal kampioen tijdrijden geworden bij de vrouwen. Daar was ze natuurlijk best tevreden mee, maar na afloop schoot ze toch verschrikkelijk uit haar krammen en gaf ze de wielersport een veeg uit de pan. Waarom? Omdat ze maar 25 kilometer mocht rijden, terwijl de mannen 50 kilometer onder de wielen kregen. “Beste wielersport, wil je mij eens uitleggen waarom de heren DUBBEL zo ver mogen rijden? Maak op zijn minst dat onze wedstrijden even lang duren”, fulmineerde ze na afloop op Twitter.
Lisa Nordén is eigenlijk geen wielrenster. Ze is wereldtop in de triatlon; won in die jonge sport op de Olympische Spelen van 2012 in Londen zelfs een zilveren medaille en is meervoudig wereldkampioene. Nordén woont ook nog eens in een land waar gendergelijkheid hoog op de maatschappelijke agenda staat. En dus is ze kwaad op de wielersport, of toch op de organisatoren en bonden.
In de Zweedse krant Expressen lichtte ze haar standpunt verder toe: “Je kan je afvragen waarom het wielrennen er zulke ouderwetse opvattingen op nahoudt. De kerngedachte in de triatlon is dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. Evenveel prijzengeld, even lange wedstrijden. Daardoor is vrouwentriathlon bijzonder goed ontwikkeld en kunnen ook talentvolle meisjes als volwaardige professionele triatleten leven.”
Nordén kreeg al meermaals het aanbod om lid te worden van een internationaal vrouwenwielerteam. Daar bedankte ze vriendelijk voor. “Ik zou me best kunnen omscholen tot renster, maar als vrouwelijke wielrenner heb je ontzettend slechte economische vooruitzichten.” Gelijkheid begint voor haar met gelijk prijzengeld, maar ook de wedstrijden zelf moeten gelijkwaardig zijn. “Wij fietsen maar een beetje langzamer dan de kerels. Zorg ervoor dat de vrouwen op zijn minst even lang onderweg zijn, of beter nog: laat ons gewoon rijden over dezelfde afstand.”
Nordén heeft een punt. Stel je voor dat een Olympische marathon voor vrouwen ingekort wordt tot 21 kilometer. Dat de scheidsrechter de finale van de Women’s Champions League voetbal affluit na 2 keer 30 minuten. Dat Lisa van der Geest de Zesstedentocht moet schaatsen terwijl Crispijn Ariëns onderweg is in de Elfstedentocht. Niemand kan het zich voorstellen, maar in het conservatieve bastion van het wielrennen is het een normale zaak.
Ook in Nederland mochten de vrouwen deze week maar half zo ver tijdrijden om de nationale titel als de mannen. De Ronde van Vlaanderen voor vrouwen is 108 kilometer minder lang dan die van de mannelijke collega’s. Zondag moeten de Belgische dames op een ontieglijk vroeg uur opstaan en ontbijten om op het Belgisch Kampioenschap in Antwerpen stipt om 8 uur te starten voor hun wegwedstrijd van maar liefst 102 kilometer (136 kilometer minder ver dan de heren en zelfs 30 kilometer minder ver dan de jongens junioren op hun BK…), zodat de mannen zich om 11.15 uur op het parcours kunnen opstellen voor de start van het échte Belgische kampioenschap. Het leidde vorig jaar tot hallucinante taferelen, waarbij finishende vrouwen onder de voet werden gelopen door publiek dat op weg was naar de start van de mannen.
Tijd dat er bij ons ook eens een paar mensen in een Zweedse colère schieten. In het kader van de gendergelijkheid hoeven dat niet eens vrouwen te zijn.