De Giro van 1983 was voor René Koppert voorbij voor er een kilometer gereden was. Zo schat ik een beetje de mentale toestand van de piepjonge Nederlandse hardrijder in wanneer de proloog wordt afgelast omwille van wegversperringen opgeworpen door stakende werklui. Historisch gaan wielrennen en staken hand in hand, en het is niet steeds de gewoonte geweest om zoals de Vlaamse boeren tijdens de afgelopen Ronde van Vlaanderen netjes het parcours vrij te houden.
Het is dus geen wonder dat Koppert in 1983 als een van de favorieten voor de 8 kilometer lange proloog start. Nederland heeft al bijna 30 jaar geen roze trui gedragen. Dat is lang, langer nog dan ze begin deze eeuw geen klassieker konden winnen. Koppert rijdt intussen in Italiaanse loondienst want tussen hem en Post botert het niet. Een evidente keuze is dat overigens niet, in de jaren ’80 als Nederlander in Italië gaan rijden.
René Koppert is een mooie jongen. Dat zeg ik niet, dat zegt wielerminnend vrouwvolk. Het is ook niet onbelangrijk te weten dat de jonge René Koppert een mooie jongen is.
De dertiende etappe, een 38 kilometer lange tijdrit in de regio van Parma, kan op weinig interesse van de Nederlandse hardrijder rekenen. Hoe gaat dat, als je in een tijdrit niets te winnen of zelfs maar te zoeken hebt? Zoek je dan toch naar iets om te winnen? Wanneer René Koppert zijn tijdrit heeft afgemaald, steelt hij een ploegwagen en rijdt weg. Bruno Reverberi, ploegleider en ook huisbaas van Koppert, is not amused wanneer zijn renner pas in de avond weer opdaagt. Hij zet Koppert op non-actief.
Zou René Koppert daarvan wakker gelegen hebben? Hij heeft haar gevonden, het meisje langs de kant van de weg dat hem is opgevallen tijdens zijn tijdrit. Daarvoor is hij met de ploegwagen het parcours opnieuw afgereden. Renners rijden op dat moment nog hun tijdrit, maar wat zou het Koppert deren? Hij heeft haar gezocht, haar hart gewonnen, is later zelfs met haar getrouwd. René Koppert is misschien wel de enige mens ter wereld die tijdens een tijdrit zijn toekomstige verovert.
René Koppert is vierentwintig jaar wanneer hij in 1984 het profwielrennen voor bekeken houdt. In het burgerlijke leven studeert hij af en wordt succesvol. Drie jaar later, op 22 mei 1987, hangt de roze trui eindelijk opnieuw om Nederlandse schouders, die van de jonge Erik Breukink.
- De grootste niet-winnaar uit het peloton - 13/09/2016
- Duizenden kilometers op kop - 29/06/2016
- Een biljartvlakke rit - 28/06/2016