De laatste Nederlander die een Tourrit wist te winnen kampt met te lage cortisolwaarden. Elke wielervolger bleek een snelcursus als internist te hebben gevolgd en men kwam al vrij snel tot een eensgezindheid: een lage cortisol kan door alles veroorzaakt worden, behalve door het gebruik van cortisonen. Een ex-veldrijder aan de cortisonen, wie verzint het ook? Zoals ook afwijkende bloedwaarden nooit door gemorrel aan het bloed veroorzaakt worden, maar door een te traag werkende schildklier, het resideren op grote hoogte in eigen land of door een op scabreuze wijze in het lichaam terechtgekomen foetus van een in de baarmoeder overleden tweelingbroer. Straks gaan er nog renners afwijkende bloedwaarden wijten aan hun dysenterie. Dat weet je niet, dat kan.

Zoals hierboven blijkt, bestaat het vraagstuk van de te lage cortisol niet. En lijkt deze column ver voor het laatste fluitsignaal de kleedkamers te mogen opzoeken. Dat is buiten de columnist gerekend, die nog tal van vragen onbeantwoord ziet. Wat vindt Philippe Gilbert van collega’s met te lage cortisolwaarden, welk effect heeft bilharzia op cortisolwaarden en met welke cortisolwaarden worden jongemannen uit Polen wereldkampioen?

Vragen zonder antwoord, omdat topploegen als BMC, Team Sky en Etixx nooit heil zagen in een lidmaatschap van het MPCC. Het MPCC holt nu eenmaal de essentie van het wielrennen voorbij. De beweging streeft een geloofwaardige wielersport na en niet de illusie van een geloofwaardige wielersport. Een stap te ver voor de meeste ploegen, die liever alles zelf in de hand hebben, zo blijkt.

En gelijk hebben ze. Wielrennen is doen alsof, geen veldslag der moraliteiten. Het MPCC wil ploegen aanspreken op wangedrag. En hoopt op vrijwillige doch onvoorwaardelijke steun. De bovengemiddeld modale wielerliefhebber (te herkennen aan zijn grappen over de hond van Valverde en zijn eenmalige triomf in Wielerprono, het enige wat op zijn grafzerk komt te staan) weet natuurlijk dat nbso online casino reviews het MPCC even kinderlijk naïef is als een jongetje van negen dat zich vergaapt aan de Tour de France en dacht dat Tom Dumoulin echt de openingstijdrit zou winnen.

Dat wielrennen te definiëren valt als het in stand houden van de illusie van geloofwaardigheid  blijkt temeer uit de reacties van de ploegen die er wel instappen. ‘We doen wel mee, we laten zien dat we het goed menen met de wielersport, maar als de huisregels even niet ons kraam passen, stappen we eruit. Dan blijken diezelfde regels waar we vooraf mee hebben ingestemd niet accuraat, totaal voorbijgestreefd en compleet van de zotte te zijn. En het MPCC, dat kan oprotten, om niet te zeggen de boom in.’

Het in stand houden van de illusie van een geloofwaardige wielersport blijkt zo al een karwei te zijn. Zo werd het bloedpaspoort ingevoerd. Zo gesofisticeerd dat het nooit Chris Horner en Juan José Cobo wist te klissen. Evenals Tsjechische ex-klanten van Michele Ferrari. Zo is er ook een quotum aan Panamezen die in de eerste rit van de Giro uit de wielen worden gereden, Italianen bij schlemiele ploegen en Russen bij nog obscuurdere ploegen die per jaar gevat moeten worden. En zo moet worden uitgelegd waarom het wielrennen veranderd is, terwijl ploegen die eigenlijk nooit een licentie hadden mogen krijgen er toch één krijgen.

Zo’n Panamees of Italiaan zonder palmares grijpt naar epo, maar de allerbeste renners op aarde niet. Gelooft u dat? Er wordt minstens even snel gereden als in de tijd van de verketterde Armstrong, maar zuiver. Gelooft u dat? Ploegleiders, soigneurs, managers en dokters die in de jaren negentig al een rol vervulden in het peloton doen dat nog steeds, maar gedogen nu niets. Gelooft u dat? De UCI is van plan om ’s nachts controles te verrichten, het doet dat uiteraard omdat het met het wielrennen de goede kant opgaat. Gelooft u dat? Renners die maanden aan een stuk op een van de buitenwereld afgesneden vulkaan kamperen omdat de omstandigheden om te trainen nergens anders beter zijn. Gelooft u dat?

Utrecht, 4 juli 2015. Een uitzinnige mensenmassa juicht de in hoog tempo voorbijrazende renners toe, een ras sporters die hen al vaker bedrogen heeft dan de gemiddelde voetballer in de Premier League zijn vrouw. Het is niet alleen bedriegen, het is ook bedrogen willen worden. Het is dingen niet willen zien die er wel zijn. Het is het aanmeten van een zo comfortabel mogelijke houding jegens alle voor-de-gek-houderij zonder naïef of verbitterd te worden. Het is verslaafd zijn aan een illusie die nog poreuzer is dan de armpjes van Chris Froome. Het is het begin van een nieuwe Tour.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)