“Eén keer hebben ze me op mijn verjaardag van de fiets moeten slepen. Zo ziek en uitgeput was ik. Stiekem hoopte ik dat de ploegleiding me uit mijn lijden ging verlossen. De bevrijdende woorden zou uitspreken. Dat gebeurde niet. Opgeven doe ik niet uit mezelf, dus doorgaan dan maar. Kon ik ’s avonds in plaats van koffie met gebak aan het water met bananen. Hiep hiep hoera.”

Stamsnijder vierde zijn laatste verjaardagen altijd in de Giro. Een groot feest werd het nooit. Daarvoor verschilt een hotellobby te veel van zijn casa in Bornerbroek. Daarvoor mist hij familie, vrienden en hond. Daarvoor waren de omstandigheden vaak te ongunstig. Beroerd weer, slechte benen, ziek-zwak-misselijk of een combinatie van deze drie: het was het enige wat hij mocht uitpakken.

De voortekenen voor dit jaar waren al niet veel beter.
Onverbiddelijk staat het op het zachtroze papier van de Gazetta gedrukt.
Pagina 50 onderaan.

Wilco KELDERMAN

“Wilco was zo goed. Die hoorde bij de beste tien beste klimmers in koers. Hij was de perfecte luitenant om onze kopman Dumoulin in het hooggebergte bij te staan. Natuurlijk weet je dat vallen inherent is aan de koers. Maar dit was zo onnodig. Zo jammer. Zeker als je weet dat deze Giro voor ons als team een grote ontdekkingsreis is. We zijn nooit eerder met klassements-ambities in een grote ronde gestart. Zo’n reis begin je samen en wil je tot het eind ook samen afmaken.”

Tom Stamsnijder werd gisteren 32. Na het afscheid van Kelderman ’s ochtends had iedereen zijn best gedaan er toch nog een een feestje van te maken voor Stammie. Bewust of onbewust.

Een cadeau van de organisatie.
“Een tijdrit plannen na de rustdag, dat zijn dus twee rustdagen voor Stammie.”

Een cadeau van de weggevallen kopmannen.
“Die ploegen hoeven niet meer zo nodig voorop te rijden, dat brengt rust in het peloton.”

Een cadeau van de firma Panini, dat in hetzelfde hotel verblijft.
“Dozen vol plaatjes gaan rond hier, het kind in ons allen komt boven.”

En niet te vergeten het cadeau van zijn team.
“Niks gezelliger dan samen een BBQ en een biertje.”

Misschien komt er vandaag even na vijven nog wel een heel mooi cadeau bij.
Een beetje verlaat. Maar daarom niet minder welkom.

Som zijn ze mooi, soms zijn ze lelijk. Maar roze cadeaus ruil je niet. Die houd je.
Tenzij het om plaatjes van Panini gaat natuurlijk.

Stammie’s Giro. De 100ste Giro d’Italia in het wiel van Tom Stamsnijder, Twentse meesterknecht van Team Sunweb
Martijn Kogelman
Laatste berichten van Martijn Kogelman (alles zien)