“Bahrein, Movistar en FdJ kletsten hard voorbij in een relatief ongevaarlijke afdaling. Ik keek achterom en zag geen enkele ploegmaat meer zitten. Dan weet je dat het goed fout zit. Code rood dus. Ineens staat alles op het spel waarvoor je als renner en team maandenlang bikkelhard hebt gewerkt. Als je er nu niet in slaagt het gat met de groep voor de slotklim dicht te rijden, verlies je niet alleen roze, maar krijg je acht tot tien minuten aan je broek.”    

Anderhalf uur later passeert Stammie als één van de laatste renners  op de flanken van de gemene slotklim naar Piancavallo. Mijn aanmoedigingen worden lauw in ontvangst genomen. Zijn lach van afgelopen weken heeft plaatsgemaakt voor een uithangende tong. De soepele tred van de Blockhaus is hoekiger geworden. Een donkere zonnebril verhult zijn ongetwijfeld holle blik. Hier rijdt een coureur die al wekenlang op -en steeds vaker over- de toppen van zijn kunnen rijdt. Die hunkert naar het einde van een loodzware ronde.

 “We hebben ons een slag in de rondte gewerkt om het gat dicht te rijden. Over de limiet gereden in de afdaling. Eindelijk hadden we de organisatie van de achtervolging op gang, toen er toch een gat viel in onze groep. Dat is killing. Iedereen die een ploegentijdrit heeft gereden weet hoeveel inspanning het kost om zo’n gat dicht te rijden. Zoiets kun je maar één keer doen, want je blaast jezelf volledig op. Maar veel keuze heb je niet. Al zou ik daardoor vroegtijdig naar huis moeten. Dat moet dan maar. Daar ben je knecht voor.”

Sportief afzien is heerlijk op zijn tijd. Maar na drie weken Giro prijs ik me gelukkig om me in te spannen wanneer ik dat wil. Een route inkort als mijn lichaam begint te protesteren. Een avondje met de wielervereniging oversla als buienradar een nat front aankondigt. Een pen en een biertje kan aanspreken in plaats van me fysiek in het zweet te werken. Om profrenner te zijn moet je veel meer zijn dan een liefhebber alleen. Het betekent onvoorwaardelijke toewijding en focus. Het vermogen om wekenlang buiten je eigen limieten te treden.

Diep in het rood.
Voor roze.
Het kan.
Nog steeds.

Stammie’s Giro. De 100ste Giro d’Italia in het wiel van Tom Stamsnijder, Twentse meesterknecht van Team Sunweb
Martijn Kogelman
Laatste berichten van Martijn Kogelman (alles zien)