Ja, ik heb iets met getallen. Getallen zijn de boodschappers van waarheden die verborgen liggen onder het oppervlak. Vaak is het achteraf makkelijk herleiden wat getallen ons willen vertellen. Zo was de eindtijd van Max Verstappens zege in Barcelona vorig jaar 1.41,40.017. Twee keer het getal 14 achter elkaar. Reeds een aardige indicatie dat er iets bijzonders aan de hand was. Er zijn echter meer facetten rondom een gebeurtenis, waardoor een getal vertellende waarde krijgt. In dit geval betrof het de locatie, Barcelona, en het overlijden van El Salvador niet lang daarvoor. Blijkbaar wilde Johan op sportieve thuisgrond nog eenmaal een saluut geven, om nog maar te zwijgen over de blijkbaar eeuwige reikwijdte van zijn invloed op de hedendaagse sport.
Veel lastiger is het om vooraf getallen te duiden en het vergt meer voorkennis om de voorspellende kracht van het getal te kunnen zien. Ik verzeker je dat na het lezen van deze uiteenzetting, je glimlach per dag groter wordt en het ontzag voor het getal per rituitslag zal toenemen.
Het enige wat je hoeft te doen, is te focussen op Dan Martin. Hij gaat namelijk de Tour de France winnen.
Ik zeg dit niet omdat ik een zwak voor hem heb, zeker ook niet omdat hij de meest gestileerde renner is en al helemaal niet omdat ik hem wél in mijn tourpoule heb opgenomen.
Maar let op!
In de rit afgelopen zondag, waarbij Richie Porte té kort door de bocht ging, lag Dan samen met de BMC renner op het asfalt. Porte bleef liggen, Dan Martin niet. Relatief vlot stapte hij weer op, om niet veel later nogmaals tegen de vlakte gaan. Aan de voorkant was Bardet reeds gevlogen, wat een ziedende achtervolging van een zeer uitgedund groepje klassementsrenners opleverde.
Bardet werd bijgehaald, de sprint gewonnen door Uran. Met opgetrokken wenkbrauwen zag ik Dan Martin als 9e finishen op slechts 1.15 van de winnaar. Niet normaal hoe hard hij die finale gereden heeft.
Tijdens de vele nabeschouwingen die ik tot mij nam in de uren na deze etappe, werd steeds Froome aangewezen als grote winnaar van het weekend. Ook werd het uitvallen van Porte bestempeld als de doodsteek voor deze Tour. Froome zou geen enkele serieuze uitdager meer hebben.
Twee keer vallen en alsnog op 1.15 finishen op een opgewonden jagend groepje GC-riders.
Het moge duidelijk zijn. Dan Martin was afgelopen zondag de beste man in koers. Als er één renner na afgelopen zondag veel goesting heeft, dan is het wel Dan Martin. Gebrand op een etappeoverwinning die hem door Porte ontnomen werd.
Het winnen van de etappe naar Serre Chevalier komende woensdag, zal hem uiteindelijk de gele trui opleveren en die zal hij behouden tot en met Parijs. Dan Martin wordt daarmee de meest atypische renner die de Tour wint sinds lange tijd. Als je kijkt wie eigenlijk de laatste atypische renner was die de Tour won, dan gaat je vinger steeds verder naar beneden op het lijstje van tourwinnaars, om uiteindelijk te stoppen bij Stephen Roche.
En juist in dit gegeven schuilt de voorspellende waarde van het getal. Roche won de tour in 1987. Precies 30 jaar geleden dus. Dat beide heren Ier zijn is dan plots geen toeval meer, maar een feit die de voorspellende waarde validiteit geeft.
Maar toen ik ontdekte hou oud Dan Martin is, wist ik genoeg.
Amen.
Is geboren in de jaren ’70 en kind van de jaren ’80. Stond als 12-jarig jongetje bij zijn vrienden bekend als Erik Breukink en won menig etappe van het sportveld naar huis. Nog steeds op zoek naar een Panasonic-outfit. Stond als 14-jarige puber op de Col de Madeleine op de dag dat Steven Rooks won op Alpe d’Huez. Sindsdien gek op de koers. Besloot op zijn zestiende een goede wielrenner te worden, omdat hij spaghetti nou eenmaal lekker vindt. Ooit derde in een Tourpool. Favoriete koersen: Roubaix & Lombardije.
- Wielerjaar 2020 was als een oliebol in de zomer - 11/11/2020
- Gezinsdrama - 07/08/2020
- Ride Power! Ofwel: groeten op de fiets in de herhaling - 07/01/2020