Dat ze m’n kloten kussen: ‘Jean’ van Bart Jungmann

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: toen ik Jean uit had, was ik in tranen. Die waren zo rond pagina 215 verschenen en op pagina 230 – da’s dus de laatste pagina – liepen ze nog altijd over m’n wangen. Niet iets wat je verwacht als je een biografie gaat lezen, nee.

En een biografie is het dus, het boek dat Volkskrant-journalist Bart Jungmann over Jean Nelissen heeft geschreven. Veel research moet erin hebben gezeten, en heel wat gesprekken ook. Met familie, vrienden, collega’s, vriendinnen die misschien ex waren maar misschien ook niet en natuurlijk met een aantal oud-renners en oud-voetballers – de mensen over wie Jean Nelissen schreef en met wie hij leefde. Het resultaat is niet alleen een boek over de journalist Jean Nelissen, maar ook over de tijd dat het maken van een krant nog letterlijk met lijm en schaar gepaard ging en sporters en journalisten nog vrienden waren. En het gaat daarnaast ook nog eens over de vergane glorie van het Limburgse mijngebied. Oh, en niet te vergeten: Jean is zeer zeker ook een boek over het begin van sportjournalistiek die verder gaat dan het obligate wedstrijdverslag.

En ach, het is dus ook een boek over de teloorgang van de alcoholist Jean – in alle triestigheid, ontdaan van het cachet dat hij eerder zo graag zag. Jungmann heeft oog voor dat ingewikkelde karakter van Nelissen, zonder daar ook maar enig moment over te oordelen. De ene keer was Jean de fanatieke nieuwsjager die niet gediend was van tegenspraak, dan weer de alcoholist die tijdens de Tourweken per se een eenpersoonskamer wil, om even later weer de romanticus te zijn, een man met melancholie als basis; een basis even onzichtbaar én allesbepalend als het ondergrondse mijngangenstelsel uit zijn geboortestreek.

Jean Nelissen stond gulzig in het leven, schrijft Jungmann op een gegeven moment, en ik heb het gevoel dat hij daarmee de spijker op de kop slaat. Gulzig in z’n werk en in z’n drang naar mooie verhalen, en minstens zo gulzig naar het rijke leven van de echte Bourgondiër. En degene die hem in zijn gulzigheid in de weg stond, kon rekenen op een welgemeend ‘Dat ze m’n kloten kussen!’ Na lezing van dit boek vraag je je verbaasd af hoe hij al die gulzigheid zo lang vol heeft kunnen houden.

Titel: Jean. Het opzienbarende leven van De Neel
Auteur: Bart Jungmann
Uitgeverij: De Muur
Verkrijgbaar via onder andere bol.com voor 19,95

• Over
• Laatste berichten

Mariska Tjoelker

Mariska Tjoelker (1970) kreeg de liefde voor de koers met de paplepel ingegoten. Mooie zomerherinnering: 30 graden in de schaduw, televisie in de tuin, parasol erboven, haar vader in een klapstoel, zij ernaast, ook in een klapstoel, kijkend naar hoe de wapperende manen van Gert-Jan Theunisse de Alpe d’Huez bestormen. Is ieder jaar weer een week van slag als het laatste rondje over de Champs-Elysées gereden is. Fietst zelf ook en juicht in stilte als ze zo af en toe eens een vent voorbij weet te rijden. In het voorjaar van 2016 debuteert ze bij uitgeverij Thomas Rap met haar boek over wielerkampioene Mien van Bree. Dat er straks een boek van haar in de winkels ligt, vindt ze overigens nog altijd ongelooflijk - en dat is dan voorzichtig uitgedrukt.


Favoriete wielerboeken:

Laatste berichten van Mariska Tjoelker (alles zien)

• Het pontje van Amerongen - 09/05/2016
• Kampioenenzweet, kampioenenoren - 05/02/2016
• Een rondje met Joop - 03/12/2015