De eenzame fietser

Zondag NK in Limburg. Wie doen er eigenlijk mee? Natuurlijk, de namen bovenaan op de deelnemerslijst zijn wel bekend. En wie de beste kansen maken eigenlijk ook wel. Toch blijft het fijn om te hopen op een leuke verrassing, een jongen met een nog niet zo opvallende naam, uit een nog niet zo opvallende ploeg. Die ver weg, in Amerika of China, stiekem best heel aardig rijdt zonder dat het ons was opgevallen. Want die jongens zijn er hoor, daar in het midden en onderaan in de deelnemerslijst. Eenzame fietsers die zonder steun zichzelf willen laten zien, zondag in Kerkrade. Denk aan een fatsoenlijke klimmer als Thomas Rabou, die ooit voor Rabo fietste en nu dagelijks naar z’n werk gaat in Azië. Omdat-ie op die manier kan doen wat hij het liefst wil. Fietsen. Zo simpel is het.

En denk aan Martijn Verschoor, een Drentse jongen die als tiener niet had kunnen bedenken dat-ie het ooit zo ver zou schoppen. Dat-ie überhaupt zou kunnen sporten. Omdat hij op z’n dertiende van de ene op de andere dag z’n lichaam niet meer kon vertrouwen. Dat lichaam keerde zich tegen zichzelf, het afweersysteem was totaal van slag. Met als resultaat: diabetes type 1.

Zo’n vijftien jaar later staat-ie er dan toch maar. Als prof bij het Amerikaanse Novo Nordisk, een ploeg waarvan álle renners diabetes hebben. Inmiddels geeft hij de jonkies daar tips en adviezen. Niet zo gek, tenslotte deed hij de opleiding tot gymleraar, toen hij op z’n achttiende ‘toch iets’ moest doen. Maar, zoals veel renners eigen, zag hij voor zichzelf niet de routine van het dagelijkse ritje naar dezelfde school. Hij had al geschaatst, liep het NK afstanden, maar werd uiteindelijk het meest fanatiek als fietser. Gelukkig maar. Vorig weekend organiseerden zijn familie en vrienden de Diabetes Classic, waarmee zo’n twintigduizend euro voor diabetesonderzoek werd opgehaald. Alles om het belang van beweging te promoten. Dat tekent Martijn. Hij doet ‘graag wat terug’, en ondertussen wil hij vooral genieten van het fietsen.

Maar zondag Kerkrade. Dat is andere koek. Een parcours met klimmetjes. Veel klimmetjes. Niet echt zijn ding. Als hij zelf het parcours had moeten uitzetten, was het wel wat anders geworden. Niet zo eindeloos op en neer, liever slechts twee klimmetjes of één lange klim. Maar Martijn uit Bovensmilde heeft in Benidorm extra getraind. En hij is veel sterker dan vorig jaar. In getallen zo’n 16.000 mile. Wat we van hem kunnen verwachten? Hij rijdt daar alleen, zondag. Dat vindt hij zelf geen excuus. Iedereen hoopt natuurlijk op een ontsnapping. Martijn is reëel. Kort tot de finale meekunnen, dat zou mooi zijn. Maar dan moet-ie een heel goede dag hebben. Voor een renner met diabetes dan, want daarbij spelen nét wat meer dingen mee dan bij de gemiddelde renner. Martijn gaat z’n best doen, proberen zich in de kijker te rijden (rugnummer 114!). Want hij komt ‘niet voor niets uit Bovensmilde naar Limburg rijden’. Wij wensen hem een goede nacht zaterdag en een ‘goeie diabetesdag’. Onze kijktip voor zondag, gewoon, om eens kennis te maken: let op de man in het wit met de rode schoenen.