Ongewild heeft Ardila wel iets met de finishline-uitspraak. In 2005, hij komt dan uit voor Davitamon-Lotto, doet hij het erg goed in de Vuelta. In de dertiende rit lijkt hij zijn grootste zege te gaan halen maar 150 voor het einde van de etappe is hij al aan het uitbollen. Hij maakt een zegegebaar omdat hij over iets rijdt dat in zijn ogen ‘the finishline’ is. Niet dus. Twee renners snellen hem voorbij, Ardila is de huilende derde.
‘I made a mistake, but I have to learn from this. It was a shame because today I was going pretty strong and I was really ready to win. I had the chance, but you know… these things happen. There will be another day’, tekent Cyclingnews.com op uit de mond van de Colombiaan.
Zijn goede rijden in deze Vuelta (hij eindigt achtste in de eindrangschikking) levert hem wel een vet contract bij Rabobank op. Omdat hij nog vast zit aan Davitamon, moet hij de Belgische ploeg een afkoopsom betalen maar daar is het Rabo-salaris blijkbaar hoog genoeg voor.
Bij de bankploeg komt het er voor de klimmer niet echt uit. Een toptien-klassering in een grote ronde weet hij niet te herhalen en op zijn ‘there will be another day’-kans op een ritzege wacht hij nog steeds.
Maar Mauricio Ardila is 35 jaar en fietst nog. Dus wie weet…