Geef toe. U was hem al een beetje vergeten. In alle voorbeschouwingen ging het alleen maar over Froome en Contador. Soms over Wiggins, die niet eens meedoet. En soms, vreemd genoeg, over voetbal, zoals gisteren bij de Avondetappe.
Maar hij is dus terug. Lo Squalo dello Stretto. De Haai van de Straat. De Straat van Messina dan wel, want je kan de keizer van de Giro van vorig jaar toch moeilijk bij het plebs indelen. Ik zag hem in die Giro zelf tweede worden in Bardonecchia. Tweede achter de volgepompte Santambrogio, Gesink zakte door het ijs. Ik werd blij van hoe hij klom, en hoe hij bleef klimmen en dalen die Giro. Zeker nadat hij door de sneeuw won op de drie toppen van Laveredo.
En toch was hij vergeten. Totdat op de Côte de Jenkins Road ineens Sagan het spel op de wagen gooide. Die côte is een straat zo steil dat het winkelend publiek zich vast moet grijpen. De Haai bevond zich ineens tussen de favorieten, en weg was hij. Hij won door een slimme afdaling. Sagan ging zijn vriend niet achterna.
Toen wist ik het zeker. Dit wordt een mooie Tour. In de Gazzetta zei hij dat hij honger had. De Haai is op oorlogspad.
Alleen de Britse Franse rondemiss had nog niet door dat Vincenzo Nibali weer terug was. Zij wendde zich af, alsof hij van de straat was.
