Opgekropte frustratie eruit fietsen… Al die onzin die ik heb moeten lezen. Terwijl ik altijd alleen maar de waarheid heb verteld.
Nog even blijven geven…
Alsof ik deze Tour ooit had gewonnen. Wiggo was een stuk sterker tegen de klok, maar nauwelijks slechter bergop. Een minuut had ik kunnen pakken, misschien, maar zelfs zonder het tijdverlies in Seraing was dat niet voldoende geweest. Hoezo slechte tactiek van Sky? Eerste en tweede in het klassement en vijf – straks zes – ritten. Hadden BMC en RadioShack dan een betere tactiek?
Stomme journalisten… Ik was wél een goede knecht. Enkele maanden geleden dacht ik nog dat ik de Tourploeg niet zou halen – dan ga ik nu mijn kopman niet verraden!
Een pedaalslag voor La Planche des Belles Filles! Komaan, daar heb ik alleen maar gewonnen opdat Evans niet zou winnen. Een extra rit voor ons. Goed gedaan, toch?
Bovendien… Ik droeg die gele trui niet, ik moest geen duizend interviews per dag geven, ik mocht de focus wel even verliezen. Was ik Wiggo, dan was ik nog voor de Pyreneeën ingestort.
Nog harder, voor La Toussuire, waar ik echt waar niet doorhad dat Brad mijn wiel niet kon houden bij die versnelling. Ik heb toch meteen gewacht?
Woede! Omdat iedereen meeging in dat verhaal. Zelfs jij, Michelle. Ik weet wel dat je het niet zo bedoelde, maar toch… En dan die Froomedog! Dit is wel de Tour, schat – je weet toch dat dat nu mijn bijnaam wordt? Forever! Zie ik eindelijk eens mijn naam op de weg geschilderd, staat er ‘FROOMEDOG’… Thx!
Een trap voor Peyragudes! Uitdagen, ik? Ik wilde mét Wiggo naar Valverde! Mét! Ik had hém de rit laten winnen. Al die critici lik op stuk geven: Wiggins kan ook bergop winnen. Verdomme, Sean, ik heb helemaal niets meer te leren. Nieuw op dit niveau? Ik won vorig jaar bijna de Vuelta!
Nog één keer duwen… ’t Is over. Tweede in Parijs! Tweede! Love you, Paris. En love you, Michelle. En Brad en Cav en Sean. Love you all!
- Een vreemde droom - 13/04/2015
- Onaf: het lot van Andy Schleck - 11/10/2014
- Wij willen Wiggins (in de Tour) - 17/06/2014