Een topprestatie in de sport is verschrikkelijk moeilijk. Je kan talent hebben, maar alsnog zal je dag in, dag uit, jaar in, jaar uit, moeten trainen om je talent te ontwikkelen en de beste te worden. Maar wat goed is, komt snel. Jongerenklassementen in kleine rondes begon je te winnen. Dat smaakte naar meer. Tegelijkertijd werd ook de druk hoger. Je werd de ‘Condor van Varsseveld genoemd. Je werd gebombardeerd tot de hoop van het land, omdat ‘we’ al zo lang wachten, en dromen van geel in Parijs.
Op weg naar de top bestaat er helaas ook tegenslag, voor de één meer dan de ander. Bij Robert Gesink leek het ongeluk altijd even te wachten totdat hij weer bovenop begon te komen. Net op het moment dat we weer begonnen te hopen, kwam het ongeluk om de hoek om korte metten te maken met alle hoop en verwachtingen. Als het geen fysiek ongeluk was, dan was het tegenslag van andere aard.
Alsof die tegenslag niet erg genoeg was, kwam er ook de kritiek van het grote publiek. De mensen die eerst verwachtten dat je binnen en nu en een paar jaar wel even de Tour zou winnen, werden cynisch. Je wist zelf dat je zoveel beter kan, maar door het dikke gordijn van pech zagen veel mensen niet waartoe je werkelijk in staat bent. Je weet dat je kan schitteren als kristal, maar helaas is kristal ook ongelooflijk breekbaar. En het publiek leek alleen die breekbare kant te zien. Ooit moest het weer komen. Als het eens een keer niet tegen zat, en je de vleugels weer uit kon slaan op weg naar grootste prestaties.
Vandaag was het moment van de grote comeback. Wat nog moeilijker is dan een topprestatie, is terugkomen van pech en ongeluk, en dán een topprestatie leveren. Stefan Groothuis die Olympisch goud wint, of Knetemann die de Amstel Gold Race wint. Het maakt veel meer los, doordat je weet dat er meer offers voor gebracht zijn. Het terugkomen van tegenslag, maakt de voorspoed extra mooi. Juist omdat het extra moeilijk is. Gebroken kristal laat zich lastig lijmen.
De Kristallen Condor vliegt weer. En op grote hoogte
